Chelsea viert feest, Benfica huilt. Ondank de vraag of dat gezien het spelbeeld in de finale van de Europa League terecht is, worden hiermee de karakters van de supporters het best benut. Engelsen zijn beter in het lallen van dronken vreugdeteksten en Portugezen kunnen verdriet met gepast gevoel voor drama dragen. Zij hebben geen brok in hun keel, maar happen en snikken naar adem. Wat dat betreft dus een mooie uitslag, maar wat viel nog meer op rondom de finale?
Vettige grasmat
Vooral het eerste kwartier werd er onnodig vaak gegleden over het Amsterdamse gras. Geen overtredingen, geen schwalbes, gewoon onhandig glijden. Spelers zochten tijdens het sprinten naar balans in plaats van naar de best voetballende oplossing. Alsof ze schoenpoets onder hun noppen hadden, zo vettig leek de grip. Sproeien is hartstikke leuk, maar moet wel functioneel blijven.
Tikkie takkie niks
Benfica was de betere ploeg, zoveel was duidelijk. Maar de betere ploeg wint niet altijd en zeker niet als je tikkie takkie tot aan de doellijn en terug wilt doen. Tikkie takkie is leuk, maar moet wel ergens toe leiden. Net zoals lange ballen bij Chelsea leuk zijn, maar ook ergens toe moeten leiden. Eerste helft was zeer matig, tweede helft best vermakelijk. Maar als dit Chelsea de Europa League wint, dan kan landskampioen Ajax dat volgend seizoen ook.
Björn Kuipers
Weer goed. Het leek alsof hij niet veel te doen had, maar omdat we chauvinistisch zijn zeggen we dat dit zijn verdienste was. De penalty was terecht gegeven, de buitenspelgoal Benfica was dubieus, maar dat is werk van de grensrechter. Lampard kwam enkele keren klagen, maar dat maakt inmiddels geen indruk meer op Kuipers. Enige fout: na de penalty aan Benfica vroeg Salvio (van Benfica) een minuut lang om geel voor Chelsea-verdediger Azpilicueta. Een uitgelezen mogelijkheid om deze irritante klaagzang voor de ogen van 60 miljoen kijkers met geel te bestraffen.
Nog eens Salvio
In de negentigste minuut ging de bal over de zijlijn en hij zou ingooien. De bal lag naast hem op de grond, maar hij vroeg een ballenjongen tien meter verderop om een bal te gooien. Salvio was moe en wilde niet meer bukken.
Cech vergeet rekening te houden met regiekamer
Steeds vaker kiest de regie ervoor om de wedstrijd – terwijl de bal rondgespeeld wordt – niet uit te zenden. Dan wordt er weer een herhaling in slow motion afgedraaid en moet de herhaling wel voltooid worden, ook al is Chelsea ondertussen in verregaande staat van scoren. Keeper Cech hield even geen rekening met de regiekamer. Niet alleen een probleem van Nederlandse televisiemakers, ook een groeiend kwaad bij buitenlandse collega’s.
Jorge Jesus
Trainer van Benfica. Docent kauwgom smakken. Choreograaf. Theatermaker. Heeft een loopje: wild met zijn armen schuddend, zijn voeten trappend, zijn hoofd schuin de wereld in en dan plots bevroren stilstaan. De kauwgom in een holle kies, het gezicht onbewogen en alleen twee ogen die van links naar rechts zwiepen. Op zoek naar de schuld van anderen. Zes seconden. Hoofd omlaag, schoorvoetend richting dug-out: berustend in zijn gebrek aan geluk.
Oscar Cardozo
Wat een spits. Oscar liet de hele wedstrijd zijn tanden zien, hij wilde van alle Benfica-spelers het allerliefst die prijs winnen. En dus nam hij de penalty, hij wist dat hij de bal onberispelijk langs de helm van Cech zou vuren. Ronald Koeman heeft er ongetwijfeld thuis voor geapplaudisseerd. En dan meteen kramp na de voltreffer, wijzend naar z’n linkerbeen. Zijn blik van een schooljongetje vroeg Ola John om eerste hulp. Cardozo stond even later op en toonde de tekst: ‘feliz dia mama’. Vrij vertaald: fijne dag mama. Mama lapt de kleine Oscar wel weer op.
De vloek van Béla Guttman
Heel kort: Hongaarse trainer won in 1962 voor het laatst een Europese prijs met Benfica. Hij wilde hierna meer verdienen, de club ging niet akkoord en dus zei Guttman: “In nog geen 100 jaar zou Benfica nog een Europese beker veroveren”. Tot nu toe heeft hij gelijk, want hoewel Benfica na 1962 in zeven Europese finales stond werd er niet één gewonnen. Toch leuk om in te blijven geloven.
