Iedereen in Nederland heeft een mening over pedofielen. Ook ik walg er van, ook ik zie ze liever niet in de maatschappij terugkeren. Ook ik voel wel wat voor het gezegde van de sleutel van de cel weggooien waarbij ze verder aan hun lot worden overgelaten. Gelukkig leven we in een rechtstaat die mijn gevoelens op dit soort punten voor mij, namens mij weet te kanaliseren, door recht te spreken. En dan zit de straf er op, maar wat moet je dan met ze doen. Ze zullen terug moeten in de maatschappij, opnieuw een weg moeten vinden in de samenleving. Dat laatste woord klinkt hier eigenlijk heel wrang want die samenleving bestaat er voor hen niet. Uitgespuugd zijn ze, de paria’s van onze samenleving, ze zijn het afval waar wij in onze ogen geen raad mee weten. Wie aan kinderen komt wordt niet langer als onderdeel van onze maatschappij gezien, paria’s zijn het.
In vroeger tijden hadden ze daar een oplossing voor, dan denk ik aan mensen met allerlei enge besmettelijke ziektes, zij werden verbannen naar een apart dorp waar ze hun eigen voedsel konden verbouwen, waar ze zelfvoorzienend hun eigen samenleving konden opbouwen. Moeten we dat maar met types als Benno L gaan doen, ze in een apart dorp ergens in Nederland opsluiten waar ze levenslang verder moeten verblijven zodat de samenleving geen last meer van ze heeft?
Het probleem is dat de samenleving om de haverklap met deze vraagstukken te maken heeft waardoor de discussie ook steeds weer terugkomt en zich herhaalt. Burgemeesters moeten het hun dorp, stad of wijk wel vertellen aangezien we een open samenleving willen zijn, waarbij we onze kinderen zo goed als mogelijk is willen beschermen. Het is eigenlijk het issue van onze tijd, we voelen ons zo beschaafd, onze samenleving is een betere dan die van de jaren zeventig, zestig en vijftig waarbij pedofilie nog niet zo in de belangstelling stond.
Mijn gedachten over deze mensen doen me terugdenken aan de jaren dertig en veertig, en het vervult me met afschuw dat ik deze gevoelens heb, want ik ben toch een beschaafd wezen die over het nodige verstand beschikt. Zouden we daar ook niet eens bij stil moeten staan, bij onze eigen driften? Dat we die hebben, hoe naar ook, wij mensen zijn vaak tot van alles in staat, we zijn geen heiligen al doen we ons dat wel als zodanig voor.
Ondertussen denk ik aan de pedofiel en koppel het aan de enkelband-discussie, zou het een idee zijn om deze mensen preventief levenslang van een enkelband te voorzien zodat ze ook altijd te volgen zijn? Wat maakt het uit om daartoe te besluiten en wetgeving voor te ontwikkelen want levenslang hebben ze al. Wie kinderen misbruikt heeft, verdient niet anders dan levenslang in de gaten te worden gehouden en dat blijft ondanks mijn bespiegelingen recht overeind staan
Johan van der Dong is beeldend kunstenaar en werd bekend met projecten zoals de hotline van God, vorig jaar werd hij met zijn project de postbus van Allah genomineerd voor een Passion for Freedoms-award
