Stel dat ik een meisje was. Een meisje van veertien. Dan ging ik natuurlijk ook naar school in zo’n ultrakort broekje, bij dertig graden. Stel dat ze mij dan zouden vragen of ik het ook een beetje deed om de jongens en de leraren het hoofd op hol te brengen, wat zou ik dan antwoorden? Natuurlijk zou ik dat niet toegeven. Nooit! Ik zou zeggen dat ik het alleen maar deed omdat ik het warm had. Om een spel goed te spelen moet je je niet in de kaart laten kijken.
Jongens zie je nooit in ultrakorte broeken. En zeker niet in crop tops, de blote buikshirtjes. Je zou jongens kunnen vragen waarom ze altijd hun lange broeken aanhouden, en hun XXL size shirts, ook als het heet is.
Maar je weet van tevoren dat ook zij het achterste van hun tong niet laten zien. Jongens spelen ook een spel, het spel dat ze mannen zijn en dat niets ze kan deren. Ze zouden antwoorden dat ze het echt niet te warm hebben. En dat blote kleren iets voor meisjes zijn. En dus niet voor jongens.
En met dat laatste antwoord zouden ze de spijker op zijn kop slaan, al kunnen ze niet uitleggen waarom. Blote kleren zijn iets voor meisjes omdat blote kleren voor vrouwen zijn. En dus niet voor mannen.
Zo is het nu eenmaal. En als het eenmaal zo is dan moet je het ermee doen.
Meisjes van veertien zijn bezig vrouwen te worden en ze zijn al een heel eind. Een van belangrijkste dingen hebben ze al helemaal onder de knie: de wereld van verschil tussen man en vrouw. Een handjevol fysieke verschillen is alles wat je ervan ziet, maar dat is het topje van de ijsberg. De rest van de ijsberg zit tussen de oren.
Om blote huid tevoorschijn te kunnen toveren heeft een vrouw niet veel excuus nodig. Een gevoelige stijging van temperatuur maar ook een feestje, een dinertje of elk ander uitje. Zelfs een gezellig avondje thuis kan volstaan. De rol van de man is om zich aan het tafereel te vergapen. Warm aangekleed.
Meisjes zijn gewoon aan het oefenen met hoeveel ze van zichzelf laten zien en jongens nemen hun natuurlijke toeschouwersrol in. Een geruststellend signaal dat de jonge garde braaf zijn lesje leert, zou je zeggen.
Wat is het probleem dan? Misschien dat we jongens en meisjes van veertien nog zo graag als kinderen willen beschouwen. Nog helemaal niet toe aan grotemensendingen. Dan is het lastig als grote mensen zelf in de war raken van die ‘kinderen.’
Meisjes naar huis sturen omdat leraren het te kwaad krijgen van hun eindeloos lange blote benen en strakke buikjes doet denken aan een ander fenomeen: vrouwen die zich verplicht in boerka’s en nikabs moeten hijsen om te voorkomen dat mannen geprikkeld worden. Om te voorkomen dat mannen zelf moeten nadenken over hun eigen grenzen.
CC-Foto: Raimond Spekking.
