Gerdina Kruizinga doet verslag van de KEIweek in Groningen. Niet door foto’s van dronken tieners of een ludiek verslag. Gerdina zit op de kunstacademie en vraagt zich af of ze de stereotype-studenten weet te herkennen. Vandaag: de student met een bestuursfunctie.
Op de laatste dag wordt er, naast het eindfeest, de zogenaamde ‘KEI to your future’ georganiseerd. In een bioscoop bezoeken de aankomend studenten lezingen en workshops die hen moeten helpen bij hun studie. Bij een dame die kaarten trekt en leest, ontmoet ik een meisje van wie ik zo stom was haar naam niet op te schrijven. Ik schat haar in als iemand die psychologie gaat doen, of anders pedagogiek.
Hee, wat ga jij studeren?
“Ik ga de pabo doen.”
Waarom?
“Ik wilde dat altijd al, ik kan goed met kinderen omgaan en ik vind het erg leuk.”
Je liet je net dingen vertellen over je toekomst, geloof jij daarin?
“Niet echt, maar wat ze zegt houd ik het wel in mijn achterhoofd.”
Wat vind je van de KEIweek?
“Ik vind het echt superleuk, je leert zo echt de stad kennen.”
Wil je lid worden van een studentenvereniging?
“Nee, ik heb zoveel andere activiteiten dat ik daar geen tijd voor heb.”
