U heeft natuurlijk deel één gelezen en als ik mijn volgers op Twitter en mijn vriendjes op Facebook mag geloven zat men met smart op deel twee te wachten. Daarvoor moest ik natuurlijk wel eerst antwoord krijgen van de gemeente. Welgeteld zeventien dagen later ben ik zelf maar weer langsgegaan. Ware het niet dat ik die lieve ambtenaren met zweet in het hemd, al krabbende op hun achterhoofd aantrof terwijl ze zich hadden gebogen over mijn formulieren. Die setjes formulieren die ik in moest vullen, die waren niet helemaal compleet, of zo, of niet helemaal de juiste? Of toch wel? “Heeft u geen brief gehad?” Neen.
Geen brief, geen bevestiging, nada furtada. Daarom ben ik hier ook. Toch maar eens wat collega’s erbij roepen en even overleggen. Inmiddels ben ik omringd door vier vrouwen, ze hebben allemaal een klein beetje kaas gegeten van het onderwerp, maar weten niet helemaal zeker hoe het in moet worden gevoerd. Rechts van mij zit een vrouw die zich niet bemoeit met mijn formulieren, ze is bezig met de kassa van balie twee. Die is stuk. Alweer. Dat roept ze dan ook veelvoudig, want niemand geeft haar aandacht. Ik wist niet dat de gemeente tegenwoordig ook een sociale werkplek was, maar dat is toch alleen maar goed nieuws?
Eenmaal duidelijk wordt er gevraagd per wanneer het briefadres is ingegaan. “Per vijf augustus natuurlijk, zoals aangegeven op het formulier”, of we het dan ook per vandaag (21 augustus red.) kunnen invoeren. Dat leek mij niet zo’n goed plan, aangezien ik al een maand lang op papier stond in mijn oude appartement. Daar was immers alweer iemand anders komen te wonen en zolang ik daar nog op papier sta krijgt zij geouwehoer met haar huursubsidie. Moeten we niet willen. Of ik nog even geduld had, er moest weer even worden overlegd, want ja, waarom waren mijn formulieren nog niet verwerkt en kunnen we wel zo ver terug?
Nadat het kippen committee had nagevraagd bij het opperhoofd der formulieren en natuurlijk, tóch nog even, de briefadres-specialist had gevraagd om consult werd alles ingevoerd in de computer. Per vijf augustus natuurlijk. Ik moest nog even een krabbeltje zetten op een formulier en klaar is Kees.
Mocht u ooit een briefadres aan willen vragen als u géén gedetineerde, bejaarde of student bent, dan weet u bij deze waar u aan begint.
