Beste Chris,
Vorige week was er veel nieuws over de PvdA. Er stapte voor de tweede keer een PvdA-Kamerlid op. Ik ken haar niet, maar die Myrthe Hilkens verklaarde dat ze haar idealen bij de PvdA niet kwijt kan. Een ander Kamerlid waar ik nooit van gehoord had, Désirée Bonis, had ook zoiets gezegd. Zij kon helemaal niets veranderen aan de afspraken uit het regeerakkoord. De PvdA neemt de vergaderingen op om de leden later met hun uitspraken te kunnen confronteren. Ook wilde de leiding inzage in het belgedrag van de leden omdat iemand de affaire van Diederik Samsom zou hebben gelekt. Toch zegt de PvdA dat er niks aan de hand is. Ik vraag me af: is het leuk om Kamerlid van de PvdA te zijn?
Politieke ambities
Beste politieke ambities,
Om Kamerlid te zijn heb je in ieder geval politieke ambities nodig. Je moet de wereld willen veranderen, al is het maar op een heel klein niveau. Het is moeilijk om als Kamerlid te bereiken dat het klimaatprobleem wordt opgelost of dat alle ouderenzorg volledig op orde is. Kamerlid zijn betekent kleine stapjes zetten in de richting van je politieke doel. Je zorgt er bijvoorbeeld voor dat plastic voortaan wordt gerecycled of dat er strengere regels in de zorg komen. Dat brengt je politieke doel een klein beetje dichterbij.
Zonder politieke ambities heb je in de politiek niets te zoeken. De meeste politici moeten hard voor hun geld werken. Een werkweek heeft in de meeste gevallen meer dan veertig uur en soms wel het dubbele. Bedenk dat je als Kamerlid heel veel moet doen: inhoudelijke kennis opdoen, rapporten lezen, intern overleggen met je eigen fractie, praten met andere partijen, mediarelaties onderhouden, het land in om met leden van je eigen partij contact te houden en campagne voeren. Kamerleden zijn dag in dag uit bezig met hun werk.
Je kunt als Kamerlid dit werk alleen volhouden als je echt gelooft in je idealen en ook realistisch bent over of je je idealen kunt bereiken. Fleur Agema van de PVV heeft ongetwijfeld veel idealen, maar kan ze als gehate oppositiepartij nauwelijks bereiken. Ze moet met tegenslagen om kunnen gaan en blijven geloven dat ze op lange termijn wel aan het langste eind trekt. Dit geldt voor alle Kamerleden: succes is niet gegarandeerd en dus kan het zijn dat je na vier jaar Kamerlidmaatschap niets hebt bereikt. Dit lijkt Myrthe Hilkens’ probleem: ze bereikte simpelweg niks.
Het maakt uit of je lid bent van de oppositie of dat je partij in de regering zit. Als je partij in de regering zit zou je denken dat het makkelijker is om zaken voor elkaar te krijgen. Je partijvrienden zitten immers in het kabinet en kunnen voorstellen doen. Dat klopt, maar er is ook reden te verwachten dat je juist weinig kunt bereiken als je partij in de coalitie zit. Er is immers een regeerakkoord en daar willen de coalitiepartners niet vanaf wijken. Dan blijven ze immers onderhandelen. Désirée Bonis liep hier tegenaan: ze kon de afspraken tussen PvdA en VVD niet veranderen maar was het er niet mee eens. Ze zat er voor spek en bonen.
Tot zover is er eigenlijk niets vreemds aan de hand met het vertrek van de Kamerleden van de PvdA. Zowel Hilkens als Bonis waren niet bereid, zoals Fleur Agema, om tegen beter weten in hun standpunt te blijven uitdragen zonder uitzicht op verandering. Dit duidt er niet op dat het bij de PvdA verschrikkelijk werken is. Fractievergaderingen worden opgenomen, maar dat doet men al sinds de jaren tachtig. Het is ook niet raar dat de leiding wil dat leden zich aan eerdere toezeggingen houden en dat ze daarop worden aangesproken. Dat gebeurt wel vaker in een werkomgeving.
Tot zover lijkt er weinig aan de hand. Dat geldt niet voor het verhaal dat de leiding inzicht wilde in het belgedrag van de leden. Men vertrouwt de eigen leden kennelijk niet en vermoedt dat iemand in de fractie gelekt heeft dat Samsom een affaire heeft. Bij het verhaal over die affaire en het belgedrag-relletje weten we echter de waarheid niet. De mediaberichtgeving is gebaseerd op verhalen die gelekt worden aan journalisten. De bronnen blijven anoniem. Beide verhalen kunnen volledig uit de lucht gegrepen zijn en hoeven niet eens uit de PvdA-gelederen te komen.
Het Kamerlidmaatschap is vaak geen leuke baan, maar of dat bij de PvdA erger is dan elders, is niet te zeggen. Hier ontstaat pas meer zekerheid over als er binnenkort meer PvdA-Kamerleden opstappen en in het openbaar vertellen hoe er bij de PvdA aan toe gaat. Anonieme verhalen zeggen daar weinig over.
Chris Aalberts beantwoordt wekelijks bij ThePostOnline een vraag over politiek van politici of burgers. Heeft u ook een vraag? Mail hem naar [email protected] en u krijgt antwoord. Beeld: Lex Draijer/PvdA.
