Met bloeddoorlopen ogen verschijnen er donkerzwarte pixels op m’n beeldscherm. Ik maak veel typefouten. De backspacetoets staat roodgloeiend. Het is te wijten aan de vermoeidheid die door mijn aderen giert. Koffie helpt niet meer, alleen illegaal spul of een hulp van boven kan nog helpen. Tijd voor het kussen. Tijd om Dromenland op te gaan zoeken. Om vijf uur in de ochtend.
De oorzaak dat ik nog zo laat wakker ben. Wist ik die maar. Stiekem weet ik hem al, maar verdringen de hersenen het antwoord in de diepste krochten van wat men ‘verstand’ noemt. Het ligt aan de planning (doe ik het toch!). Ik ben namelijk geen planner. Stel ook altijd alles tot het laatste moment uit. Twee jaar geleden kon dat nog. Tenminste, je kon nog op een christelijk tijdstip gaan slapen. Dat is nu haast onmogelijk.
Artikelen worden namelijk langer. Onderzoeken kan je niet meer net als vroeger tegenaan pissen, omdat je wist dat alles op het laatste moment kon. Dat laatste moment was meestal twee uur voor de deadline. Nu neemt één simpele vraag al gauw twee uur in beslag.
Begrijp me niet verkeerd. Het klaagpostje is over. Ik hou echt wel van dit leven. Dit studentenleven. Af en toe een drankje doen, soms ook meer dan één. Eigenlijk altijd. De dagen zijn op zich leuk (behalve na, inderdaad, een avondje dansjes wagen). Naar de redactiedagen ga ik met veel plezier.
Een dag moet voor mij divers zijn. Dan is journalist een prima beroep om voor te studeren. Een journalist weet voor de redactievergadering niet hoe zijn dag eruit gaat zien en daar hou ik van. Aan vaste tijden doe ik niet. Ik haat vaste tijden. Die sleur waar je in komt te zitten.
Zo geef ik meer om improvisatieavonden dan om geplande avonden. Ik bedoel hiermee dat een medestudent je om negen uur kan bellen of je over een uurtje in de stad ben. En dat terwijl je in je pyjama onder de dekens ligt. Van dat soort dingen kan ik genieten.
Het is niet goed voor je nachtrust zoals jullie hierboven kunnen lezen. Gemiddeld pak ik zo’n vier á vijf uur slaap per nacht. Voor een student misschien wat aan de korte kant. Voor een 65-plusser veel te weinig. Nachtrust moet je ook in het juiste perspectief plaatsen.
Toch voelt het alsof ik erg dronken ben. Halfdronken of volledig aangeschoten. En nee, ik ben echt niet zo’n drankorgel dat ik elke dag liters alcohol door m’n slokdarm heen kegel. Je kan je ook dronken voelen door vermoeidheid. Ik ben dus eigenlijk fulltime ‘onder invloed’. Ik ben een fulltime alcoholist.
