Het is vandaag eindelijk zo ver, een stuk dat al lang in mijn hoofd zat kan er nu eindelijk uit. Niet door een relevante gebeurtenis, maar puur en alleen door de datum. Op 8 november 1947 werd een van mooiste kameleons van de moderne muziek geboren. Minnie Riperton zou vandaag 66 zijn geworden.
De dikke van Dale beschrijft een kameleon als volgt: een hagedisachtig dier dat van kleur kan veranderen. Niet alleen gebruikt de kameleon zijn kleur als beschutting tegen gevaar, maar ook als offensieve strategie. Eigenlijk was Minnie Riperton niet anders. Gelukkig hebben we haar dankzij haar solo albums vanaf 1970 leren kennen, maar in de jaren daarvoor maakte ze vooral van schutkleuren gebruik. Het begon allemaal in haar geboorteplaats Chicago. Terwijl Minnie begon met dans bleek haar talent vooral op het vocale aspect te liggen, ballet werd snel overboord gegooid en ze sloot zich als lead zangeres aan bij The Gems. Ondanks haar jonge leeftijd , 15 jaar, bleek dat ze de juist stap had genomen. En The Gems waren de perfecte omgeving voor haar. De markt in Amerika was toen nog niet nationaal, maar vooral regionaal waardoor de eerste stappen van Riperton in de muziek business geleidelijk waren en ze langzaam maar zeker klaar gestoomd werd voor het grote werk. Minnie nam haar eerste kleur aan.
The Gems tekenden bij een van de lokale labels in Chicago, Chess Records en scoorden een regionale hit met I Can’t Help Myself en I’ll Be There. Nadat de laatste single He Makes Me Feel So Good in 1965 uitkwam was het gedaan met The Gems, maar niet met de kleuren van Minnie. The Gems deden namelijk ook sessie werk onder het alter ego Studio Three, met als grootste wapenfeit de backing vocalen op Rescue Me van Fontella Bass maar gingen later nog door het leven als The Girls Three en als The Starlets. Het pallet van de kameleon werd langzaam duidelijk.
Helemaal toen ze tijdens haar stint bij Studio Three Billy Davis leerde kennen die haar eerste solo nummers ging schrijven. Lonely Girl en You Gave Me Soul verschenen op Chess maar niet onder haar eigen naam, maar als Andrea Davis. Haar laatste schutkleur kreeg Riperton toen ze zich aansloot bij the Rotary Connection waarmee ze uiteindelijk nog 5 albums mee ging maken.
In 1970 was het dan eindelijk zo ver, de kameleon ging haar ware kleur laten zien want haar eerste solo album Come to my garden verscheen. Tracks als Les Fleurs en Completeness zorgden niet voor commercieel succes, maar wel voor een legendarische status onder soul liefhebbers tot op de dag van vandaag.
Het duurde echter niet lang voordat Amerika viel voor Riperton want met Perfect Angel had ze een hit te pakken, maar de verkoop kwam echter langzaam op gang. De eerste single Reasons werd opgevolgd door Take a Little Trip en Seeing You This Way. Door de matige verkoopcijfers wilde het label dat er aan een nieuwe plaat begonnen zou worden maar gelukkig hadden ze toch nog het geduld om een vierde single uit te brengen. Loving you redde de plaat met meer dan een miljoen verkochte exemplaren. Er zouden nog vier solo albums volgen waarvan Adventures in Paradise mijn absolute favoriet is. Hoewel we Minnie op haar laatste album op een andere manier leren kennen is ze op Adventures in Paradise te beluisteren zoals ik haar het liefste wil horen. De plaat is een meesterwerk met tracks als Inside My Love, Baby This Love I Have en Minnie’s Lament.
Ondanks al haar alter ego’s en succes kwam de mooiste kleur op het laatst. Riperton kreeg in 1976 te horen dat er borstkanker bij haar was geconstateerd waarna ze een heftige behandeling onderging. Ondanks dat de doctoren haar 6 maanden gaven weigerde ze te stoppen met opnemen en toeren. Doordat ze als een van de eerste publieke figuren openlijk vertelde over haar ziekte werd ze door The American Cancer Society gevraagd om een vaste spreker te worden. Door haar moedige gevecht tegen kanker staat ze nu in Amerika niet alleen bekend als geweldige zangeres maar ook als een icoon in de strijd tegen kanker. Helaas overleed Minnie Riperton op 31 jarige leeftijd in 1979.
Overigens had dit al eerder kunnen gebeuren, niet door ziekte maar door een aanval. Voor Adventures in paradise ging ze op de foto met een leeuw die naast haar zat, de leeuw was verdoofd maar doordat de shoot zo lang duurde begon die verdoving langzaam uit te werken. Tot op het punt dat de leeuw schrok van een van de flitsen en Minnie aanviel die er gelukkig met een schrammetje vanaf kwam. De foto die uiteindelijk op de cover kwam was het moment vlak voordat de leeuw aanviel, en mocht je me niet geloven dan kan je Riperton er hier zelf over horen vertellen. Blijkbaar lusten leeuwen geen kameleons, gelukkig maar.
DJ D-Rok (Daan Koekelkoren) draait onder andere op Wicked Jazz Sounds, Lovebirds en Zwarte Koffie, schrijft en produceert eigen tracks, maar is ook niet te beroerd om ons te onderwijzen in (zwarte) muziek.
