Er schoot iets weg in zijn ooghoek. Een schim, donker. Hij schrok en keek opzij, tuurde nog even in de verte. Voor zover zijn gang ver was, hij kon niet meer inschatten hoe ver de verte van zijn gang was. Nog een schim, nu aan de linkerkant. Hij hoorde een geluid. Zo ging het al dagen, telkens zag hij dingen, hoorde hij stemmen. Functioneren kon hij prima, maar gelukkig werd hij er niet van. Angstig wel. Schichtig en een klein beetje paranoïde. Het was genoeg. Na anderhalve week wakker zijn, moest hij nu echt een keer in slaap leren vallen.
Beeld: Shutterstock
