Begrijp me goed, ik kom niet graag aan het feminisme. Het is een typisch vrouwending net zo als niet kunnen inparkeren. Nu zeg ik niet dat ik wél kan inparkeren of dat geen enkele vrouw kan inparkeren. Nee, ik maakte gewoon een slecht grapje. (Want dat doen mannen…) Ik wil jullie slechts voorstellen aan een nieuw soort feminisme.
Elke ideologie heeft natuurlijk een boegbeeld. Alette Jacobs, Rosa Manus, Ayaan Hirsi Ali, Malala Yousafzai… zomaar een paar willekeurige feministen die respect en erkenning verdienen. Maar net als de communist, populist en socialist kent ook het feminisme een salonvariant. Vóóral in de Westerse landen zijn er veel ‘feministen’, die staan voor wat zij zien als de gelijke rechten van de vrouw. Ze willen niet afwassen, ze willen niet koken of andere typische vrouwenklusjes doen. Ze willen niet dat de Blanke Man HUN hogere functie bezet.
In tegenstelling tot het feminisme zijn deze salonfeministen narcistische mannenhaters. Puur strijdend uit eigen belang. Terwijl in Somalië de meisjes niet naar school mogen en in Saoedi-Arabië de vrouwen niet eens mogen inparkeren. Natuurlijk hoor je deze salonfeministen daar niet over.
Het feminisme is er in vijftig tinten grijs, maar dit is wel de lelijkste tint: de moderne zangeres. Om te beginnen is er Beyoncé Knowles! Ik bedoel Beyoncé Carter. (Ze heeft wel gewoon de achternaam van haar vrouwvriendelijke, rappende man) Via een essay, interviews, tweets en haar gloednieuwe album verspreidt ze haar opvattingen over het feminisme. Wat ze verder laat zien, in bijvoorbeeld haar clips, is vooral sexy zijn en rijk doen, want dat verkoopt nog steeds goed!
Toch blijkt Beyoncé haar mening over de verhoudingen tussen mannen en vrouwen nog veel beter te verkopen. Lily Allen en Miley Cyrus zijn er ook achter: feminisme verkoopt! Deze vrouwen zijn producten en het feminisme blijkt een sterk staaltje marketingstrategie te zijn.
Onwetende jonge meisjes, die in hun omgeving nog volop het verschil tussen de man en de vrouw zien, voelen zich begrepen door de zieltjeswinnerij van deze zangeressen. Overal in media zien ze de discussie over het feminisme, gestart door de popsterren. In plaats van hard te werken, te staan voor je principes en respect te tonen naar jezelf en anderen blijven deze meisjes als zelfbenoemde feministjes zich verschuilen achter deze zangeressen. “Ik doe lekker wat ik wil, met wie ik dat wil en hoe ik dat wil want dat doen jongens ook!” is de populaire boodschap van deze meisjes. Ondertussen zijn de materialistsche popsterretjes heerlijk aan het cashen. En dat allemaal onder het mom van het feminisme.
Lichtjaren verdwijderd van waar het echt om gaat: gelijke rechten voor iedereen en het nastreven van emancipatie. De wereld is nog lang niet zo ver, maar op deze manier komt ze ook geen stap dichterbij.
