16 mei 2013, een doodgewone dag voor iedereen behalve voor mijn broertje. Hij werd om 00:00 wakker gemaakt omdat zijn oudste en enige broer keihard op de overloop ‘‘It’s my birthday!’ liep te schreeuwen. In plaats van hem nachtelijk te feliciteren besloot hij zijnkussen te pakken en die op zijn hoofd te leggen. Alsof zijn met dons gevulde zak ook moet slapen en zijn hoofd als kussen mag gebruiken.
Eindelijk! De volwassenleeftijd bereikt van achttien jaar. Aangezien mijn rijbewijs officieel inging begon ik deze dag met ritje in de auto van mijn vader. Stapvoets draaide ik de stationwagen van de oprit en zodra ik mijn woonplaats uit ben, trap ik het gaspedaal volledig in. Op naar de Gall & Gall. In mijn hoofd check ik ‘autorijden’ van mijn onzichtbare checklist en dat doe ik ook met de sterke drank, die ik voorheen pas enkele keren had aangeraakt. Als ik een week later ook ‘uitgaan in een 18+ club’ heb afgestreept, is er nog maar één ding dat ik echt moet doen: stemmen.
De landelijke verkiezing waren een half jaar eerder, op 12 september. Wanneer de volgende verkiezingen zijn, wist ik eigenlijk helemaal niet. En waar ik op zou gaan stemmen wist ik ook niet. Ik wist wel dat de VVD gewonnen had. Mijn vrienden vroegen me welke partijen er waren. “De VVD, voor de rijken. PvdA, voor de middenklasse en de CDA voor de gelovigen, volgens mij. Oh en de PVV, vooral voor fascisten en onwetend schorriemorrie,” antwoordde ik. Dat was samengevat alle kennis die ik had als gloednieuwe 18-jarige van de politiek. Schrikbarend weinig, dat vond ik zelf in ieder geval en daar heb ik iets aan gedaan.
Vandaag, acht maanden later, weet ik een stuk meer van de landelijke, regionale en Europese politiek. Ik ken de partijen, hun beginselen, ideeën, voorzitters en leiders. Ik volg de landelijke politiek op de voet via kranten, Twitter en opiniesites. Geheel autodidactisch ben ik verrijkt met politieke kennis en interesses. Ik probeer elke dag op de hoogte te blijven en mijn mening en ideeën altijd te verbeteren.
Dit jaar mag iedereen die legaal een biertje mag drinken. ook stemmen. Veel achttienjarigen weten welke voorkeur ze hebben voor een merk bier maar ze weten veel te weinig van hun stemrecht. Op de televisie zie je de politiek vooral op de ‘saaie’ publieke omroep, RTL en SBS zenden bar weinig politiek uit. (Onno Hoes-gate? Nee, dat is geen politiek!)
Ook in mijn omgeving merk ik dit sterk. Geert Wilders is door zijn verschijning, mening en uitspraken bijna een volksheld onder de jeugd. Geen moeilijke woorden, geen onduidelijke visies maar herkenbare opvatting over alledaagse problematiek. “Nou, als ik dan toch ergens op moet stemmen…”, gaan de meeste jongeren denken.
Dit is voor de partijen maar ook voor de jongeren een verlies. Scholen moeten jongeren beter inlichten, niet alleen de hogere leerniveaus maar ook de lagere. Ook leerlingen van het VMBO worden achttien en krijgen stemrecht. Zij moeten ook weten waar partijen voorstaan. De definitie van progressief en conservatief. Het verschil tussen links en rechts. “Waarom is de keuze tijdens de gemeenteraadverkiezingen anders en waar moet ik op anticiperen tijdens de Europese Parlement verkiezingen?” vraagstukken die je in dit verkiezingsjaar moet kunnen beantwoorden voordat je naar de stembussen loopt.
Een simpel stemwijzertje helpt je niet verder, vooral niet als je een dag voor het stemmen besluit die site eens aan te klikken. Jouw waarden en normen vormen een begin voor de politieke partij die bij je past. Scholen moeten goede, duidelijke, objectieve informatie geven over de politiek en de partijen. Jongeren van elk niveau, geloof en klasse moeten klaargestoomd worden om te stemmen op de partij die bij hun past als ze achttien zijn.
Om het makkelijk te maken voor jullie, begin ik alvast: Hertog Jan kun je vergelijken met de VVD, Amstel is meer voor de PvdA en Heineken vooral erg D66. Proost!
Beeld: Shutterstock
