We zagen elkaar daar onszelf verhalen
in Paradiso bij de 1ste Spoken XL
Ik zag haar beelden en vertaling
bewegen in een tijd- en ruimtespel
waar eigen patronen zich in herhaalden
Ze liet het publiek zeer aangenaam
door haar blote boekje bladeren
Ik herkende haar kwetsbare lichaam
in hoe ze het publiek ontwapenende
in zijn sterk spiegelende bestaan
met eigenzinnige beladingen
Een deel van mij stond met haar
daar op het podium open te zijn
Alsof ik alleen maar staar naar
een iets andere versie van mij
die toch zo mooi en zo kan zijn
Na afloop vond ik deze muze buiten
waar ik haar met 3 woorden boeien kon
en met beelden heb kunnen uiten
dat ik mij op dezelfde plek bevond
Maar ze had mij ook al zien spreken
en wist precies wat ik ermee bedoelde
Ik was haar ook stevig bijgebleven
omdat ze mijn optreden van binnen voelde
S ’nachts kreeg ik een tweet
dat ze op mijn website spiekt
en ‘t haar wel bevalt wat ze ziet
Ik beantwoorde met een zacht lied
dat de nodige ondertonen losliet
Zojuist heb ik vijf uur onwetend
aan de mobiele telefoon gezeten
om met dit bijzondere wezen
te spreken over wat we delen en weten
Een onzeker moment van echt beleven
maar ik weet wel degelijk zeker
dat ik zojuist een nieuw gedicht
voor en door mijn muze heb geschreven
Dichter Justin Samgar (PoetryPusher) schrijft iedere twee weken een PoetryPushje voor zijn nieuwe muze. Ook muze worden? Mail drie foto’s en een kleine bio naar [email protected]. Meer info hier.
