Op ieder potje past een dekseltje. Dat is maar goed ook, want in het geval van Boer Zoekt Vrouw levert dat toch altijd weer prachtige televisie op. Gister was de knaller van het seizoen, de kers op de taart van een prachtig seizoen vol bange en jankende boeren. Samen met 4.235.000 Nederlanders mochten we gisteren voor de laatste keer genieten van de onhandige Johan, de wereldvreemde Aletta, misselijkmakend verliefde Jos en Wim die de grootste fout van zijn leven maakte.
Aletta doet het allemaal altijd net even anders. Terwijl de mannen dodelijk nerveus zijn of ze nou juist te veel of te weinig liefde hebben laten zien, is Aletta met hele ander issues bezig. Ze wil niet zoals Patrick dat noemt “een vonnis vellen” en ook wil ze niet net als Jan “een modus vinden waarin iedereen zich veilig voelt om over liefde te praten”. Wat Aletta wil is alleen zijn. Ze heeft veel plezier gehad en het zijn hele fijne mannen maar er is gewoon een tijd van komen en een tijd van gaan en dus kiest Aletta lekker niet. Beide mannen mogen terug naar Nederland. En hoewel de sporen van de heren na een tijdje nog zichtbaar zijn (lees: het gereedschap is nog niet opgeruimd), heeft Aletta toch twee dingen overgehouden aan dit Boer Zoekt Vrouw-avontuur. Ten eerste staat haar deur naar de liefde nu op een kier en zou ze best ooit eens een relatie willen in plaats van alleen maar bier drinken. Daarnaast is er gewoon een heleboel werk verricht op haar boerderij de afgelopen tijd. Win win!
De laatste keuze was voor Wim. Het was de grootste schok van kijkend Nederland. Iedereen had ingezet op Janne. Ze mocht dan wel veel zeuren over die jacuzzi, de liefde spatte van haar lichaam af. Zij vond deze onhandige reus leuk om wie hij is. Ondanks dat Yvon Wim een handje hielp met zijn keuze, maakte Wim gisteren de grootste fout van zijn leven… hij koos Evelyne. Evelyne die zo veranderlijk is als het weer. Zij zag het hele plaatje van de ware liefde in Tanzania wel zitten, maar Wim zelf vond ze eigenlijk maar een domme lul. De ene avond staat ze als een klein kind te stampvoeten en wil ze niets liever dan weg bij deze irritante man die het bloed onder haar nagels vandaan haalt, de volgende ochtend is het allemaal weer leuk en prachtig en wil ze voor altijd blijven. Het is dan ook hartverscheurend om te zien dat deze tot tranen geroerde reus kiest voor deze kleine feeks die op een stoel moet gaan staan om hem te kunnen zoenen.
Wim zelf is vooral blij dat hij niet meer alleen hoeft te zijn. Dat mag dan ook gevierd worden met een luxe jeepsafari waarbij hij probeert de romantiek een beetje op te schroeven. Opgevouwen in de jeep stort hij dus maar weer zijn ellelange uitleg over olifanten en bomen uit over Evelyne uit, die juist die monologen van hem zo dodelijk irritant vindt. Ook zijn onhandigheid helpt niet mee. Verzuipt hij haar niet bijna in het zwembad, dan trekt hij haar wel te fanatiek van d’r krukje om d’r te zoenen. Dit is niet de prins op het witte paard die Evelyne zocht binnen haar perfecte Tanzania plaatje. Dat handje vasthouden en gezoen de hele tijd, moet dat echt? De gehele aflevering kun je niet anders dan afwachten tot Evelyne zich ontpopt in een tweede Judith en de benen neemt. Vreemd genoeg gebeurt dat niet helaas. Die arme Wim had zo gelukkig kunnen worden met Janne. Als hij maar de goede keuze had gemaakt.
Daarentegen krijgen we van Jos en Johan wel te zien dat het mogelijk is, ware liefde vinden met Boer Zoekt Vrouw. Terwijl Jos met zijn ge-“je t’aime” wel wat hoog van de toren blaast, blijft Johan een parel om naar te kijken. Samen met zijn “prulleke” Ingrid gaat hij naar Kopenhagen voor een gezellige citytrip. Lekker veel bakkies drinken en nieuwe ervaringen opdoen. Maar je moet een boer nooit uit zijn natuurlijke habitat halen. Die arme Johan is helemaal geen stadsmens en vindt eigenlijk alles verschrikkelijk aan het hele weekendje weg. Niet alleen is het er druk, zijn er veel mensen, weet hij niet of het gaatje in zijn coffee to go-beker dient om langs te drinken of het “stekske” in te steken en moet hij overal op de foto poseren voor Ingrid, ook mag hij niet eens zijn eigen bordje eten bestellen. Ingrid weet schijnbaar perfect wat hij lekker vindt.
Voor Johan is de maat vol. Dit kan zo niet langer. Als een klein kind barst hij dus opnieuw in huilen uit met een zuchtende Ingrid tot gevolg. “Niet doen!” Het begint zo langzaam zijn standaard repertoire te worden en het is dan ook aan Ingrid af te lezen: niet weer, hè! Niemand zit te wachten op zo’n jankerd en dus geeft ze maar toe aan zijn gejammer. Linea recta gaan de twee terug naar de boerderij van Johan. Er is immers geen plek zo fijn als thuis. Schoenen uit, pantoffels aan en met een bakkie erbij nog eens flink afgeven op het romantische weekend in de stad. Jankerd of niet, Ingrid is niet meer vertrokken bij Johan. Uiteraard heeft ze wel even haar eigen koffiezetapparaat geïnstalleerd, maar dit is echte tranentrekkende liefde.
