Een nietszeggende tussenleeftijd bereikt

04-02-2014 13:00

Er zijn weinig woorden in de Nederlandse taal die zijn betekenis zo goed weergeven als het woord verjaardag. Elk jaar voegt het woord zich bij de daad en vind je weer een extra rimpel in je voorhoofd. Er is weer een jaar voorbij. De kennis en ervaring van het afgelopen jaar mag je weer toevoegen aan je collectie levenslessen en herinneringen.

17. Voor mij is er ook weer een jaar voorbij, ik verjaar vandaag. Het cliché om te zeggen: maar wat gaat het toch snel. Als de dag van gister herinner ik me de Sweet Sixteen. Hét jaar waarin ik voor het eerst mocht drinken en mezelf een prevolwassene mocht noemen. En dan nu, 17, zo’n nietszeggende tussenleeftijd. De leeftijd dat je bungelt tussen het zijn van de niet serieus genomen tiener en de wettelijke volwassene.

Zodra ik terug kijk op wat het afgelopen jaar me allemaal heeft gebracht, verbaas ik mezelf over hoe veel dit is. In één jaar kan je als persoon zo veel veranderen. Dit komt wellicht door de mensen die je leven binnen komen wandelen en hun voetsporen achterlaten, maar ook door de situaties waarin je verkeert. Door het jaar heen zeg ik dat ik niet verander, maar als ik terug kijk, ben ik wel degelijk veranderd. Volwassen wil ik het niet noemen, wel weer ervaringen rijker er wijzer.

Natuurlijk kijk ik niet alleen terug, ik kijk ook voorruit. Wat zou het komende jaar gaan brengen? Vraag ik me dan weer af. Wie blijven er in je leven, wie gaan er. Hoe ziet je leven er over een aantal maanden uit, wie weet woon je wel op jezelf! Het zal een jaar worden vol veranderingen en moeilijke keuzes. Maar dit zal me wel weer verder helpen als mens.

Ik zwets nu wel over het komende jaar, maar ik moet niet vergeten te leven. Genieten van dag tot dag, dat is iets wat er wel eens bij in schiet. Leren genieten van het moment en niet alleen maar bezig zijn met later. Ik denk dat dat iets is waar ik me dit jaar maar eens wat meer mee bezig ga houden. Want zoals Abraham Lincoln al zei: ‘Uiteindelijk tellen niet het aantal jaren in je leven, maar het leven in je jaren.

Zoals elke week hoop ik je maandag weer een klein beetje te hebben verlicht. Hierbij wil ik het laten voor vandaag. Ik ga proosten op een nieuw jaar, weliswaar met kinderchampagne. Cheers!