Museumdirecteuren, curators en kunsthistorici zou je tijdens een oorlog niet heel snel naar het front sturen. Toch is dat onwaarschijnlijke tijdens de Tweede Wereldoorlog gebeurd. “Maar waarom weten we er weinig van”, dacht George Clooney, waarop hij samen met scenarist Grant Heslov (ook bekend van Clooney’s The Ides Of March) het script van The Monuments Men schreef. Eindelijk krijgen deze mannen een eerbetoon door deze film. Hun verhaal is geweldig.
Tel daarbij een topcast (onder andere Matt Damon, Cate Blanchett, Bill Murray en John Goodman) op die gestalte geeft aan de groep tijdens de grootste zoektocht naar kunstwerken in de geschiedenis, geroofd door de nazi’s. Geen stoere jongens die keihard gaan vechten, maar allerlei types die op hun eigen wijze te werk gaan. Dit klinkt goed.
Het gaat echter mis met de logistiek van deze film. De groep wordt opgesplitst en al snel zie je verschillende verhaallijnen ontstaan. Deze verhaallijnen zijn echter onsamenhangend, waardoor je gauw in de war raakt. Een goed voorbeeld daarvan zijn de scènes tussen James Granger (Damon) en Claire Simone (Blanchett), de twee die volgens de kranten en vele achtergrondartikelen enkele van de grootste bijdragen hebben geleverd.
