Harry’s ruw en beperkt taalgebruik is al angstwekkend genoeg voor punks, maar als zijn onafscheidelijke vrienden Smith en Wesson spreken, kan het leiden tot wat de medische wetenschap omschrijft als een ‘traumatische amputatie’. Wat het schoon verwijderen van hoofden best wel is.
Dat .44 Magnum slaat eigenlijk niet op het wapen, maar op de patroon. Clint maakte Harry’s Smith&Wesson Model 29 revolver echter de Magnum. Een begrip staande voor ‘The most powerful handgun in the world‘. Wat het al lang niet meer is. Als het dit ooit al was. Je kunt tegenwoordig ruim vijf centimeter lange, polsbrekende S&W .50 Magnum patronen in pistolen of revolvers steken. Daar komt dan 29 gram lood uit met een snelheid van 548 m/sec. Een kogel zwaarder dan een complete 7.62 x 51 mm NATO patroon (25 gram).
Niet ‘the most powerful’ (foto: wiki, upload van SW500guy)
Natuurlijk is degene die de trekker overhaalt een andere belangrijke factor voor een punk aan de verkeerde kant van de loop. En, niemand haalt de trekker smakelijker over dan Clint als Harold Francis ‘Dirty Harry’ Callahan. Dat is mijn opinie althans. Harry had echter, zo weet iedereen, helaas een beetje een hekel aan opinies. Opinies zijn als “assholes, everybody has one.”
De eerste Smith&Wesson .44 Magnum verscheen in 1955 (ook het jaar waarin Clint voor het eerst te zien was op het witte doek. In ‘Revenge of the Creature‘). Voor wat later Harry’s revancherende instrument werd, had schrijver-jager Elmer Keith de .44 Magnum patroon ontwikkeld. Een gestandaardiseerde serie van kruitlading-kogel combinaties. Als basis gebruikte Keith de lange, relatief smalle S&W .44 Special huls welke dateert uit 1907. Hiermee konden voor het toen bestaande (top)formaat van .45 kaliber de cilinderwanden van revolvers een fractie dikker blijven dan met de .45 patronen. Dikkere wanden zijn steviger en kunnen de forse kruitladingen in de 41 mm lange Magnum patronen beter aan.
More powerful, de S&W 500 (foto: Smith&Wesson)
Al spoedig na de officiële introductie van de S&W .44 Magnum in 1956, konden de overmaats patronen hiervoor eveneens in karabijnen en geweren geschoven worden. Met een maximale kruitlading en de zwaarste kogelversies voor dit kaliber was elk wild te schieten. Zelfs beren leggen het loodje tegen de tot 22 gram wegende kogels met een diameter van 10,9 mm en een Vo van maximaal rond de 500 m/sec, afhankelijk van de looplengte.
Dergelijk maximaal lood gebruikt Harry echter niet om een fijne dag te krijgen. Zijn .44 Magnum spreekt iets subtieler in .44 Special. Dat praat wat makkelijker en preciezer meldde Harry eens. Niet dat punk nu een zucht van verlichting kan slaken.
Schiet Harry met een 13 grams kogel of de 16 grams? Deze doen 270-230 m/sec uit een 4 inch lange loop. Punk kijkt echter in Harry’s 6½ inch (soms langer) loop, en misschien heeft hij toch stiekem een extra schepje kruit in zijn ladingen gedaan. Voor geluk. En niet de zijne, als u begrijpt wat ik bedoel.
