Arme Darwin. Zijn uitspraken over ‘the survival of the fittest’ lijken in de 21e eeuw steeds meer achterhaald. Het kan toch niet dat de idioten die momenteel op aarde rond kunnen lopen werkelijk the fittest van de mensheid zijn. Mocht dat wel zo zijn… Dan zijn we gedoemd.
Landen worden bestuurd door mensen die leven in een eigen wereldje. Mensen met een plaat voor hun kop waar je met de grootste boren nog niet doorheen komt. De leiders die we moeten volgen zijn te druk met hun nucleaire speeltjes en onzinnige onderhandelingen om de schrijnende problemen in hun eigen land aan te pakken.
Als kers op de taart staan onze nieuwspagina’s vol met idioten die ik de titel mens niet eens zou toebedelen, betrapt op de domste acties of beroemd vanwege hun idiote uitspraken. Neem bijvoorbeeld de jongedame die abortus wil laten plegen om mee te kunnen doen aan een programma waar je om te beginnen al hersendood voor moet zijn, beroemd omdat ze de overheid voor haar boobjob liet betalen. Wat zegt dat over onze toekomst?
Het kan nog een tandje erger, natuurlijk. Afgelopen week kon ik er met geen mogelijkheid aan ontkomen. De vrouw die dankzij pesten via Twitter zogenaamd PTSD (post-traumatisch stress syndroom) opliep. Jawel, dat wat normaal bij soldaten voorkomt die dingen hebben gezien die wij ons niet eens kunnen voorstellen. Omdat ze online gepest werd. Je weet wel, online, op Twitter, zo’n pagina die je (last time I checked) toch echt vrijwillig opent.
De gedachte dat er iemand op deze planeet rondloopt die vindt dat haar leven is verpest door de online community maakt me bang. Het gaat dan nog wel over de online community waar ze zelf onderdeel van koos uit te maken, en die ze zelf keer op keer trotseerde. De gedachte dat diegene vindt dat ze ontzettend zielig is, medelijden verdient en gehoord moet worden, maakt me ziek. Erger nog, ze krijgt de aandacht die ze wil ook nog. Kranten wijden artikelen aan d’r, websites maken er hele verhalen van en het zou me niks verbazen als we binnenkort getrakteerd worden op de documentaire “How Twitter ruined my life.”.
En elke keer als ik zo’n stuk tegenkom dwalen mijn gedachten af naar de natuurlijke selectie die we wel hebben. Dan vind ik het niet meer gek dat ik geen traantje laat over de zoveelste aap, met teveel drank op, die zijn auto om een boom parkeert en het loodje legt. Dan is het niet meer zo erg om een nieuwspagina te openen om geconfronteerd te worden met zelfmoordaanslagen, of verloren vliegtuigen. Na programma’s als Jackass en Jersey Shore, die ons laten zien waarom we zo achteruitgaan, kan ik dan best leven met een beetje ‘survival of the fittest’.
Helaas wonen we niet langer in een wereld waar ‘the fittest’ overleven. Nee, het zijn degenen met de grootste mond, de domste verhalen en meest bizarre ideeën die de baas zijn in onze zandbak. En dat belooft niet veel goeds voor de evolutie, dat zou zelfs Darwin moeten toegeven.
Beeld: Shutterstock
