Ik ben het met Frits Wester eens. Guido van Woerkom, beoogd Nationale Ombudsman, wordt het niet. De Kamer laat hem vallen als een baksteen, want wie gezegd heeft dat Marokkaanse taxichauffeurs niet deugen, deugt zelf niet. Zelf ben ik overigens even hard genaaid door zowel Nederlandse chauffeurs als Marokkaanse. Beiden vroegen rustig negentig euro voor een ritje Amsterdam-Loenen aan de Vecht. Maffiatarieven. Net zo duur als het lidmaatschap van de ANWB.
U moet Van Woerkom eens googlen. Even flink de tijd voor nemen. Dat quasi-guitige lachje, Andries Knevel heeft hetzelfde. Zo’n vals dekentje waaronder veel verborgen leed schuilt. Maar vooral veel heimelijke activiteiten, die het daglicht niet kunnen verdragen. Geniepige mannetjes, uit hetzelfde hout gesneden, want Knevel liet dinsdagavond toch een paar keer met stemverheffing weten, dat hij geen enkele moeite heeft met het mea culpa van Van Woerkom. “Vier jaar geleden heeft ie daar toch al zijn excuus over aangeboden, Frits?” Waar lullen we dus over. Leve de boetedoening.
Maar, hoe curieus is dat? Dat voorvalletje, noem het een incidentje, Van Woerkom zelf noemt het heel sjiek een “slip of the tongue”, is pas na de screening aan de oppervlakte gekomen. Helemaal vergeten, gemeengoed in politiek Den Haag. Waar iedereen ook boter op zijn hoofd heeft, maar gewoon lekker mag blijven zitten. In die zin is Van Woerkom perfect op zijn plaats. Hét ideale klimaat voor Guido om te lobbyen, te netwerken, en hangend aan de tap van Nieuwspoort je nieuwe functie te creëeren. Weet Frits Wester trouwens ook alles van.
Nationale Ombudsman? Is net zo vaag als Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid. Die zag ik laatst ook in het nieuws met een wollige wereldquote over de Nederlandse Jihadstrijders die uit Syrië terug komen. “Een potentieel gevaar voor Nederland” is dan het commentaar. Dat soort mannen in pak zegt ook steevast “het heeft onze aandacht”. Gaat Van Woerkom ook doen, mocht ie toch nog tegen wil en dank in Den Haag komen.
De Kamer wil volgens Wester nog één keer met Van Woerkom praten, terwijl de strop al om zijn nek hangt en de buil zijn bijl slijpt. Als ik Knevel en Van den Brink was, had ik daar eens dieper op in gegaan. Op die oer-Hollandse, benepen, farizeëersmentaliteit om iemand coûte que coûte nog een kans te geven, terwijl je eigenlijk al hebt besloten dat je van hem af wilt. En dan zo’n laffe Van Woerkom die zo’n gesprek “heel goed begrijpt”, omdat ie hondsgeil is op zijn nieuwe baantje.
Van Woerkom heeft desondanks één schamel pluspuntje in vergelijking met zijn voorgangers, professor dr. Alex F.M. Brenninkmeijer en plaatsvervanger Frank van Dooren. Van Woerkom is van de drie “de gewone jongen”. De man met de startkabel. Dag en nacht voor je in de weer, waar je ook staat. Hij komt.
Dus niks kamergeleerde, maar een frisse, open blik naar de burger die ten einde raad is en zijn heil zoekt bij de Nationale Ombudsman. Je kunt van Van Woerkom alles zeggen maar als je zijn publicaties, de oubollige ANWB-gids, vergelijkt met de juridische stukken van zijn voorgangers, heeft Guido wel een veel groter publiek weten te bereiken. En mijn katten waren jarenlang verguld met de versnipperde ANWB-gids in de kattenbak. Op de een of andere manier gingen de stukjes van Guido net iets langer mee dan van een Volkskrant of een NRC.
Wat ik zo jammer vind, is, dat Knevel en Van den Brink het verhaal over Van Woerkom volledig aan politiek duider Frits Wester over laten en zich er zelf nauwelijks in verdiepen of er een mening over hebben. Lekker veilig, waardoor mijn wantrouwen thuis alleen maar groter wordt.
Ik kan me zomaar voorstellen dat er een connectie bestaat tussen vooral Knevel en Van Woerkom, in het schnabbelcircuit na vijven. Aan de houding van Andries zie je meteen dat Guido geen onbekende voor hem is. En omdat Knevel de baas is, houdt Van den Brink wijselijk zijn mond. Andries was al eens directeur van de EO, een functie waar Thijs alleen nog maar van mag dromen. Thijs is nog niet toe aan en veel te jong voor het oldboysnetwork waarin Van Woerkom al jaren verkeert. Daarom had ik van Van den Brink meer vuurwerk verwacht aan tafel over de benoeming van Van Woerkom.
Mijn advies aan Guido: lekker terug naar grootgrutter Albert Heijn, daar begon zijn carrière. Weer nederig, ouderwets op de kleintjes letten en niet meer dromen van een te hoog gegrepen functie in Den Haag.
