De enige debutant op dit WK is een bijzondere. Bosnië-Herzegovina was jarenlang één van de minst bedeelde overblijfselen van het voormalig Joegoslavische voetbalbolwerk. Maar onder leiding van aanvoerder Emir Spahic heeft het land na de burgeroorlog als onafhankelijke staat ook weer een trotse voetbalploeg opgericht.
Spahic was er al bij in 2003, 2005, 2009 en 2011 toen zijn land op een haartje na de kwalificatie voor een groot toernooi misliep. Het mooiste gevecht was in 2005, in aanloop naar het WK in Duitsland. Spahic had zich voor het allesbeslissende duel met aartsrivaal Servië een hanenkam aangemeten, geverfd in het geel en blauw van de Bosnische vlag. Voor de wedstrijd werden er vredesduiven opgelaten, maar niet alle dieren hielden zich aan het protocol. Vol van haat en nationalisme wilden sommige spelers de vogels letterlijk van het veld trappen. Mateja Kezman stichtte destijds de vrede, om even later ook de partij te beslissen.
De bikkelharde verdediger was een puber toen de oorlog in zijn land uitbrak, wat er ongetwijfeld grotendeels aan heeft bijgedragen hoe hij zich op het veld manifesteert. Met een waas voor zijn ogen zuigt, treitert, trapt, slaat en schopt hij zijn tegenstanders de wedstrijd uit als de situatie daarom vraagt. Het is een man met twee gezichten, want in sociale kringen manifesteert hij zich als de ultieme familiemens. Na het avondeten een kopje groene thee en zelfgebakken koekjes. Daarna het geluk vinden in een spelletje Rummikub, waarbij hij liefkozend mevrouw Spahic laat winnen.
Spahic maakte zijn debuut als betaald voetballer bij Celik Zenica, op de grond die Bosnië de laatste tien jaar geluk heeft gebracht. Het nationale team speelt zijn thuiswedstrijden sindsdien daar in het knusse Bilino Polje, goed vergelijkbaar met het oude stadion van NAC Breda aan de Beatrixstraat. Spahic heeft er memorabele veldslagen uitgevochten met zijn land en meerdere generaties voetballers overleefd. Nu is hij samen met Zvjezdan Misimovic de laatste overgebleven strijder van het oorlogsleger, dat inmiddels is aangevuld met een nieuwe lichting voetballers.
Op bijna 34-jarige leeftijd maakt Spahic dan eindelijk zijn WK-debuut, tegen Argentinië. Meteen mag hij de strijd aan met Lionel Messi, die hem een paar jaar geleden al eens kleineerde. Maar dit WK is er tot nu toe eentje voor de mannen van de oude stempel. Onder het strakke regime van voetbalbaas Blatter is het gebruik van videobeelden uit den boze, waardoor scheidsrechters al veelvuldig hebben gefaald. En dat is in het voordeel van Spahic, die Messi buiten hun gezichtsveld zal uitpluizen als een uilenbal. Na afloop is er als het aan hem ligt hooguit een kaalgeplukt kuikentje over van wat ooit de beste speler ter wereld was. Met een verminkt pootje.
Met jongens als Edin Dzeko en Miralem Pjanic beschikt Bosnië nu over zijn sterkste selectie ooit, maar het hart van deze ploeg bestaat nog steeds uit de mannen die deze voetbalnatie op de kaart hebben gezet. Spahic is niet de meest getalenteerde, maar kan wel bewijzen dat zijn levenservaringen hem op mentaal niveau tot wereldklasse hebben gevormd. Na een voetbalreis van bijna vijftien jaar begint hij aan zijn langverwachte examen. En hij zal alle middelen aangrijpen om deze toets tot een goed einde te brengen. Ze zullen wel weer schande spreken van zijn ruwe spel, maar geef hem eens ongelijk.
