Een film die zich vanaf de openingsscène volledig laat uittekenen, waarin houterig geacteerd wordt, overgoten met enkele van de foutste songs uit de jaren ’80 van de vorige eeuw die óók nog eens worden gezongen door de hoofdrolspelers zelf. En toch werkt het.
Walking On Sunshine – vernoemd naar de classic van Katrina & The Waves – is eigenlijk een soort Mamma Mia! light. Want minder goed geacteerd en met een nóg dunner verhaaltje dan in die musicalverfilming van een jaar of zes geleden. Daarentegen bestaat het songmateriaal uit meer variatie dan alleen liedjes van de Zweedse popgroep ABBA. En wát voor liedjes, de gemiddelde Greatest Hits Of The 80’s steekt schril af bij de songs waarover regisseurs Max Giwa en Dania Pasquini konden beschikken.
Wie zijn film kan larderen met bijvoorbeeld Madonna’s Holiday, Don’t You Want Me van The Human League, If I Could Turn Back Time van Cher, Girls Just Wanna Have Fun van Cyndi Lauper, George Michaels Faith, White Wedding van Billy Idol, Roxettes It Must Have Been Love en zelfs Venus van ons ‘eigen’ Shocking Blue – verweven in de verhaallijn – weet zich ervan verzekerd dat maar weinig kijkers in de bioscoop de lippen op elkaar zullen houden en niet stiekem meeswingen met deze ultieme zomerfilm.
