Wat is erger? Een hap nemen uit je Italiaanse tegenstander of lachend zonder enige sanctie de rechtszaal uitlopen, nadat je een ambulancebroeder hebt gemolesteerd, die je vanzelfsprekend naar je strot is gevlogen. Met als eindresultaat dat de broeder een taakstraf krijgt en jij vrijuit gaat? “De wereld op zijn kop”, vindt de organisatie die de belangen behartigt van het ambulancepersoneel.
Luis Alberto Suárez Díaz haalde bij het RTL Nieuws net niet de opening, maar werd gepasseerd door de lobby van premier Rutte om minister van Financiën Dijsselbloem “op een belangrijke politieke positie” in Brussel te krijgen. Rutte denkt dat dat kunstje gaat werken omdat hij Juncker, de beoogde nieuwe voorzitter van de Europese Commissie, heeft gesteund. En als Dijsselbloem nou gewoon netjes een mea culpa maakt richting Juncker dat hij géén alcoholist is, komt alles nog goed.
Koehandel, handjeklap en minder transparant dan een voetballer die meedogenloos wordt gestraft vanwege een jeugdtraumaatje dat af en toe de kop opsteekt. De camera van de FIFA is hier de boosdoener voor de kleine briljante speler van Uruguay. De beet van Suárez breed uitgemeten, terwijl u de levende beelden van achterkamertjespolitiek nooit te zien krijgt.
Verrassend dat het NOS-Journaal wél opende met de uitspraak over geweld rond een ambulancebroeder. De schorsing van Suárez zat daar ook in de headlines, maar verscheen pas later in het bulletin.
Jaren geleden zou het precies andersom zijn geweest. Dan had RTL geopend met de ambulancebroeder en was het NOS-Journaal keurig achter Rutte aangelopen, omdat het om een prestigieuze zaak gaat van groot landsbelang, waar u en ik dagelijks helaas helemaal niks van merken.
Kort samengevat: tijdens een ongeluk op de snelweg wordt de broeder belaagd door betrokkenen die door het lint gaan. De broeder voelt zich zwaar bedreigd en grijpt zijn belager bij de keel, puur uit zelfverdediging. Nee, zegt de rechtbank, van dreiging was op dat moment geen sprake meer dus de broeder bedreigt net zo hard als zijn belagers. Dus, beste man, voor alle duidelijkheid, geen noodweer maar mishandeling.
Eén van de mannen die de broeder heeft belaagd gaat vrijuit, omdat hij toch al schade opliep aan zijn knie. Hij heeft dus al genoeg geleden, vindt de rechter.
De rechtszaak rond het incident met de ambulancebroeder valt in de journalistieke categorie onderbuikgevoelens. Een item waar we allemaal een mening over hebben, boos over kunnen worden, onze schouders over ophalen of zelfs van moeten kotsen.
Agressie, of dat nu op de snelweg wordt geventileerd of op het voetbalveld, is dankbaar voer voor psychologen. Rond Suárez zag ik de afgelopen dagen al veel pseudosportpsychologen, die van cliché naar cliché hopten. En toen ik het vreselijke kindvrouwstemmetje van Barbara Barend ook nog eens in het NOS-Journaal beluisterde was ik er helemaal klaar mee.
Barend toetert bij elke gelegenheid die ze helaas op tv krijgt, dat ze zo close is met voetballers. Wat een raar contrast hè, bij die lieve, zachte Suárez? Altijd goed voor zijn moeder en zijn kroost, want Barbara schuift daar regelmatig aan om een vorkje met het blaagje te prikken.
Persoonlijk maak ik me tien keer meer zorgen om wat er op de snelweg gebeurde dan over een net iets te fanatieke voetballer. Ik vind de vier maanden die Suárez krijgt – hij mag op geen enkele manier met voetbal in aanraking komen, hij heeft zelfs een stadionverbod bij zijn eigen club Liverpool – een prima maatregel voor het tuig op de snelweg.
Sport is sowieso al verdwazing: je leven geven voor je land zoals in het geval van Suárez, en verder doorspekt met commerciële belangen, bedacht door regenten die zelf al jarenlang hun zakken vullen.
Een incident op de snelweg vind ik de goede opening voor een nieuwsbulletin, omdat het haarfijn de verloedering binnen onze samenleving aangeeft. De primaire taak van de journalistiek in mijn ogen. Het is een goede zaak als we ’s avonds om acht uur kijken naar gedrag dat én wellicht in jezelf schuilt én waar je ooit persoonlijk mee geconfronteerd kan worden.
Dijsselbloem komt er wel, ook al wordt ie het niet, en ook Suárez komt er weer bovenop, want er loopt al een hoger beroep om het hongerige gedrag van de speler te vergoeilijken. Ik heb totaal geen medelijden met noch Dijsselbloem noch Suárez, maar wel met mensen die tijdens hun nobele werk slachtoffer worden van compleet doorgedraaide idioten.
Gelukkig leven we in een digitaal tijdperk waarin de confrontatie op de snelweg keurig werd gefilmd, weliswaar door een amateur, maar de beelden spreken voor zich. Net zo goed als dat Suárez niet weg komt met zijn vampiersneigingen, die de hele wereld over gingen.
