Het leven van een DJ lijkt erg overzichtelijk. Je gaat ergens naar toe, draait en set en als een ware rockster verlaat je vroeg in de ochtend het pand weer. Dat dit echter schromelijk overdreven is, is niet voor iedereen even duidelijk. Als DJ ben je namelijk ook afhankelijk van iemand die vaak over het hoofd wordt gezien, maar die essentieel voor het verloop van de avond is. Net als bijna al mijn collega’s ben ik afhankelijk van de opwarm-DJ.
Vaak worden de set tijden van de opwarmer weggezet als de sukkeltjes uurtjes of met een andere neerbuigende term, maar wat mensen vaak vergeten is dat de dynamiek vanaf het eerste moment gezet wordt door wat de DJ op dat moment draait. Bij bands is dat een stuk minder, het verschil in dynamiek verloopt daar een stuk soepeler en is makkelijker te bevatten voor het publiek want een concert stopt immers na een bepaalde tijd, waarna eerst alle spullen van het podium moeten voordat de volgende band kan opbouwen. Tegen de tijd dat alles staat is men de voorgaande band al bijna weer vergeten, en kan de headliner met een schone lei beginnen.
Iets dat niet mogelijk is in de DJ-scene aangezien de muziekstroom constant is, en er juist raar opgekeken wordt als stilte de club vult. De taak van opwarm dj lijkt simpel: warm de zaal op, creëer een vibe die bij de headliner aansluit met als belangrijkste opdracht niet te knallen of muziek te draaien waardoor de zaal eerder leeg loopt dan vol. Doordat de eerste kennismaking van het publiek op de avond zelf meestal met de opwarm DJ is, heeft deze zonder het te weten een machtige positie te pakken. Die door de meeste DJ’s verkeerd geïnterpreteerd wordt. Vaak zijn het jongens die nog aan het begin van hun carrière staan en het eerste uurtje vooral als een uitgelezen mogelijkheid zien om iedereen te laten horen wat ze kunnen. Dat ze de avond daar meestal meer kwaad dan goed mee doen, ontgaat ze waardoor het lastig is om de juiste man te vinden voor de vroege set.
Zo stond ik jaren geleden een keer in de Hotel Arena, waar de opwarm-DJ vlak voor zijn set naar mij toe kwam. Hij had zich in de gig gebluft, en met een programma op zijn computer een mixje in elkaar gezet. Door een eerder programma was de zaal al aardig vol en nu kneep hij hem nogal. Met een glimmende witte koptelefoon die net uit de verpakking kwam, kwam hij op me afgelopen en met een rood aangelopen hoofd vroeg hij of ik zo vriendelijk wilde zijn om zijn eerste cd in te starten aangezien hij nog nooit een cd van dichtbij had gezien. Op de cd stond het eerste deel van zijn mix en aangezien ik niet de kwaadste ben, startte ik zijn setje in.
Wat volgde was een show waar ik af en toe nog even terug aan moet denken. Als een echte Tiesto met beide handen in de lucht werd het publiek gesommeerd om naar voren te komen, begeleid door muziek die totaal ongepast was voor het tijdstip. Na 10 minuten had ik de drive in-show wel gezien, en besloot ik een rondje te lopen. Totdat zijn vriend mij na een tijdje tegemoet kwam rennen, en in paniek vroeg of ik zo snel mogelijk naar de dj booth kon komen. De cd met het eerste deel van de mix was bijna afgelopen, en het tweede deel moest ingestart worden. Wat na mijn weigering volgde, was een pijnlijke stilte van tien minuten die met een knal eindigde nadat eindelijk het juiste schuifje gevonden was.
De al eerder genoemde showmannen zijn ook bijna niet te tellen en kom ik vaker tegen dan me lief is. Als ze echt indruk op mij of iemand anders willen maken, kunnen ze beter bezig zijn met het opwarmen van de zaal, in plaats van de hit van dat moment te draaien. Iets dat meestal toevallig de laatste plaat is die ze draaien voordat de headliner moet beginnen. Collegialiteit den top dus.
Overigens is het niet allemaal kommer en kwel, want heel af en toe loop ik iemand tegen het lijf die het wel begrijpt. En er is een ding dat al deze jongens (en af en toe meisjes) gemeen hebben. Ze zijn vooral muziekliefhebber en hebben nog niet de stap gemaakt om zichzelf als DJ te zien. In plaats van de handjes in de lucht gaat het om die paar mensen die zich langzaam van de bar naar de dansvloer verplaatsen, om daar niet meer vanaf te komen. Waar de meeste opwarm-DJ’s de traxsource top 100 downloaden, heeft de ware opwarm-DJ zijn huiswerk goed gedaan. Dat het technisch niet altijd even goed is zie ik door de vingers. Zeker als opwarmer is platenkeuze nog altijd belangrijker dan een feilloze techniek.
Zo draaide de warm up DJ voor Leroy Rey laatst twee keer dezelfde plaat, binnen tien minuten nog wel. De passie en het enthousiasme waarmee dit gebeurde maakte alles echter weer goed. Zo ook een jongen die voor mij opwarmde vorige week in Brussel. Door het voetbal (België had net gespeeld) kwam alles wat trager op gang en mijn set werd steeds wat later gepland. Waardoor hij dus eigenlijk langer moest draaien dan hij van te voren had bedacht, wat echter geen probleem was. Voor hem was het een mogelijkheid om zijn favoriete tracks eens op een goed geluidssysteem te horen. Een kans die hij met beide handen aanpakte en die hem tevens de mogelijkheid bood om het Nederlandse bezoek welkom te heten. En hoe, want deze jongen presteerde het om een (nederlandse) track te draaien die ik lang niet meer gehoord had. Laat staan in een club. Samen met 20 anderen heb ik genoten van de Holiday Rap, de beste track die ik ooit in een warm up set gehoord heb.
