Voor het eerst experimenteerde festival deBeschaving dit jaar met tickets met zongarantie. Ze haalden de eisen net, al is het tot een uur of twee nog geregeld flink regenachtig. Gelukkig breekt daarna de zon door, kunnen de poncho’s uit en kan er op het gras worden genoten van muziek, een groot aanbod aan eten en een breed randprogramma.
Ook dit jaar heeft deBeschaving naast een groot aanbod aan muziek, ook weer veel tijd besteed aan het randprogramma. Toch lijkt er dit jaar minder te doen te zijn dan vorig jaar. Het veld met Cirque de la Science, waar de focus ligt op wetenschap in samenwerking met de Universiteit Utrecht en de Hogeschool Utrecht, lijkt naast het uitgebreide programma in de grote tent, kleiner te zijn. Ook op de rest van het terrein lijkt er minder, vooral de ‘huiskamer’ met toneel, kleurplaten en relaxte muziek in de luwte van de bomen, die vorig jaar verstopt was op het fort, mist.
Dat maakt overigens niet dat er weinig te doen is: er kan ook dit jaar weer worden gedatet, LP’s kunnen worden versierd en er kan met badeendjes worden geracet. Er blijft genoeg te doen voor iedereen die even geen zin heeft in muziek. En heeft men daar ook geen zin in, dan is het geen straf om door de Botanische Tuinen te banjeren. Het blijft een prachtige festivallocatie, helemaal met de aankleding van deBeschaving.
“Wat fijn dat jullie ondanks de regen toch hier naartoe zijn afgezakt.” Het Vlaamse accent van Marble Sounds-frontman Pieter van Dessel maakt dat het extra dankbaar klinkt. Het miezert nog steeds, maar de sombere lucht en de regen zijn een perfect decor voor de melancholische post-rock van de band. Het lijkt de muziek zelfs een beetje te versterken. Het veld voor het podium Icarus is niet bomvol, maar men staat over het algemeen doodstil te luisteren. Halverwege roept de band zangeres Aino Vehmasto op het podium, die een paar liedjes meezingt. Een prachtige combinatie.
Een klein uurtje later mag Eefje de Visser op hetzelfde podium haar muziek ten gehore brengen. De zon is inmiddels doorgebroken en het veld staat bomvol. Eefje straalt, ze komt dolgelukkig over. Die verschijning in combinatie met relatief goed geluid, een strakke band en haar zuivere maar nonchalante stem maken een fantastisch optreden.
Vanwege voetbal is het programma een beetje door elkaar gegooid. Aanvankelijk zou Jett Rebel om zeven uur pas spelen, maar hij is verplaatst naar vier uur. Niet dat het wat uitmaakt, bij Jett staat de tent toch wel vol. Bomvol. En terecht, de jongen is een beest op het podium. Hij danst, springt, klimt de tentpalen in, gooit zichzelf in het publiek vol fanmeisjes dat zich over hem heen gooit. En dat zonder af te doen aan de kwaliteit van zijn muziek. Het enthousiasme van Jett en zijn band en de schreeuwende en dansende groupies in het publiek zorgen voor een heerlijke wisselwerking die de Atlas drie kwartier lang tot een feestje maken.
Waar Thomas Azier op Eurosonic nog niet helemaal lekker zong, heeft hij zich in een half jaar flink ontwikkeld als het om live zingen gaat. Het is een minimalistisch optreden, slechts Thomas en een bandlid staan met weinig apparatuur en een microfoon op het podium. Het is hard werken voor de zanger, het publiek komt de eerste twintig minuten nog niet echt mee. Pas na het vijfde nummer lijken ze de muziek te snappen, en is er meer interactie dan met alleen de tien mensen op de voorste rij. Met zijn inzet heeft het niet te maken, hij klinkt goed en doet het hele optreden flink zijn best het publiek mee te krijgen. Dat wordt uiteindelijk toch nog beloond met een flink applaus.
Ook Blaudzun is verplaatst: de oorspronkelijke afsluiter sluit nu iets eerder af. Van kwart voor negen tot half tien doet hij zijn set. Het klinkt goed, de tent staat vol, maar het terrein loopt langzaam leeg. Op het festivalterrein mag geen voetbal worden gekeken, wat ervoor zorgt dat veel mensen rond een uur of negen toch op zoek gaan naar een scherm. Stukje bij beetje wordt het terrein rustiger, men geniet nog even van Blaudzun’s muziek. Dan komt er langzaam een eind aan. De meeste bezoekers gaan op weg naar een bloedstollende wedstrijd.
Deze week volgen er meer foto’s op onze Facebookpagina. Live deden we verslag via Instagram!
Beeld: Marleen Stoker
