De Schilderswijk blijkt een kweekvijver voor voetbaltalent. Althans, als het talent de kans krijgt om te mogen voetballen. “Bilal is de beste die we hier hebben gehad. Hij kon naar Feyenoord, maar zijn ouders wilden dat niet. Teveel gedoe. Doodzonde voor die jongen, hij had het kunnen maken.” Sebastiaan Nederhoed, coördinator van de Haagse sporttuin in de Schilderswijk, staart over de lege sportvelden midden in de Schilderswijk, nadat hij eerst twee grote hekken van het slot heeft gehaald. “Volgende week komen de kinderen weer.”
De Haagse Sporttuin is een multifunctioneel sportcomplex in ‘s lands meest besproken achterstandswijk. Ooit lagen er stadstuintjes, maar een ambitieuze gymleraar wist de gemeente Den Haag ervan te overtuigen dat dit terrein een betere bestemming verdiende. Zodoende liggen er nu vier kunstgras sportveldjes, bedoeld voor georganiseerde sportactiviteiten buiten schooltijd. Zodoende kunnen de kinderen uit de wijk onder begeleiding van een gediplomeerde trainer zich motorisch en sociaal-emotioneel ontwikkelen en hangen ze niet onbegeleid rond op straat. De toegang is gratis.
“De gemeente Den Haag werkte vroeger met ooievaarspassen, die ervoor zorgden dat kinderen uit gezinnen met een kleine portemonnee gratis naar sportverenigingen toe konden. Maar dat percentage in de Schilderswijk lag zo hoog, dat de gemeente ervoor heeft gekozen het helemaal gratis te maken. Je wilt niet dat van de tien kinderen er één of twee betalen en de rest niet”, legt Nederhoed uit. “We werken met een borgsysteem van tien euro. Wanneer je je inschrijft moet je aanwezig zijn en als je een keer niet kunt, dan bel je af. Als je je netjes aan die regels houdt, krijg je achteraf de borg terug.”
“Een schijntje? Het gaat om het idee en voor sommige mensen is het veel geld. Ik leg de kinderen – en hun ouders – uit dat ik zelf volleybal en daar ruim driehonderd euro per jaar voor betaal. Ik mag dan twee keer per week trainen en een wedstrijd spelen. Hopelijk snappen ze dan dat ze blij moeten zijn met wat ze hier krijgen en dat ook aanwezigheid en of eventueel afmelden bij het sporten hoort.” Nu de scholen weer begonnen zijn, komen ook de sportlessen weer op gang. Nederhoed verwacht per week zo’n vijfhonderd kinderen.
De Haagse Sporttuin werkt samen met sportverenigingen uit de buurt. Hun trainers komen trainingen verzorgen bij de sporttuin en hopen uiteindelijk dat een deel van de kinderen doorstroomt naar hun vereniging. Ook enkele bekende sporters etaleerden ooit hun kunsten op de veldjes, zoals Feyenoordspeler Anass Achahbar. Hij klopt nog wel eens aan de poort, net als enkele spelers van ADO Den Haag hun gezicht wel eens laten zien. Zo kwamen Mike van Duinen en Wesley Verhoek ooit contracten met de kinderen afsluiten. Het zijn de rolmodellen – en ook de voor het grote publiek onbekende jongens uit de wijk – die de kinderen laten zien dat sporten en schoolprestaties kunnen leiden tot iets moois.
Wanneer we Nederhoed vragen naar de wijk, zegt hij altijd met een glimlach door de buurt te fietsen. “Als ik op vrijdagavond na werktijd ergens een drankje ga drinken, laat ik mijn rugzak hier achter. ’s Nachts ga ik het gebouw in, haal ik mijn rugzak op en fiets ik fluitend naar huis. Waar moet ik bang voor zijn?”
Hij zegt te zijn geschrokken toen hij oud-leerlingen bij demonstraties met ISIS-vlaggen zag zwaaien. “Ik zag de beelden vanaf mijn vakantieadres en wist niet wat ik zag. Toen ik hen tegenkwam en er naar vroeg, zeiden ze dat ze die vlaggen in de handen gedrukt hadden gekregen toen ze op het rumoer afkwamen.”
Via de naastgelegen basisschool verlaten we de sporttuin. Voordat Nederhoed ons uitlaat, rent hij nog snel naar de achterkant van het complex. “De hekken moeten weer op slot.”
Eerdere verhalen over Studio Schilderswijk leest u hier.
