Vorige week vertelde ik al dat ik me uitgebreid had verdiept in mediteren en eerlijk gezegd had ik nog weken lang door kunnen lezen over dit onderwerp. Maar dat mocht niet, want deze week wilde ik het ook echt gaan toepassen. En het was perfect timing, want deze week was ik voor het eerst in lange tijd weer eens wat avonden alleen thuis.
Maandag moest het er dus maar eens van komen en eerlijk gezegd vond ik het best een beetje eng om echt te beginnen. Wat als ik er helemaal niets van zou kunnen? Misschien was ik wel helemaal niet gemaakt voor totale ontspanning of deed ik het helemaal verkeerd. Voor de zekerheid hield ik mijn boek dus maar binnen handbereik. Nu had ik gelezen dat je eigenlijk op elk moment van de dag kunt mediteren. Vroeg in de ochtend, na het werk of voor het slapen gaan, zolang je niet te veel eet van te voren. Natuurlijk vond ik juist direct na het eten een perfect moment om het eens te proberen en dat bleek niet super handig.
Verder had ik gelezen dat je lichaam eerst moet wennen aan het stilzitten. Ik dacht nog dat dat allemaal wel mee zou vallen, een beetje zoals toen ik hot yoga ging proberen. Ook toen dacht ik dat het onzin was dat je je eerste les continue de zaal uit wilt rennen. Maar net als toen bleek ik ongelijk te hebben.
Daar zat ik dus, op mijn kleedje (ik had toen nog niet door dat je beter op een kussen kunt gaan zitten) dicht bij de verwarming, met een volle maag. Ik deed mijn ogen dicht, want ik had gelezen dat je in principe het best je ogen half open kunt houden maar er was te veel om me heen om me af te leiden, en begon mijn ademhalingen te tellen (een mantra zag ik namelijk niet zo zitten). Ik merkte meteen dat het heel lastig was om de tel bij te houden, want tussen elke ademhaling door gingen mijn gedachten alle kanten op. Verder kon ik eigenlijk alleen maar aan mijn bed denken en uiteindelijk schrok ik na zo’n drie minuten van de deurbel. Dat was het einde van mijn avondje alleen thuis. Missie niet helemaal geslaagd dus.
Maar ik liet me niet uit het veld slaan door één mislukte meditatie sessie. De rest van de week probeerde ik het nog een paar keer, ook op verschillende momenten van de dag. Het lukte me steeds beter om mijn hoofd echt met elke ademhaling leger te maken en om langer stil te blijven zitten zonder pijntjes. Dat laatste lag er waarschijnlijk aan dat ik inmiddels het perfect meditatie kussen heb gevonden. Ik heb nog steeds geen mantra, maar ik denk dat ik het lekker hou bij ademhalingen tellen.
Uiteindelijk vond ik een beetje een vreemde plek waar ik het fijn vind om te mediteren, of in elk geval mijn hoofd leeg te maken: op de fiets. Het is misschien niet helemaal zoals het hoort, misschien kan het wel helemaal niet volgens de regels. Maar ik vind het fijn, dus waarom niet. Volgens het boek kun je eigenlijk overal mediteren, dus ik vind dat het mag. Ik fiets elke dag twee keer een half uur en tijdens het fietsen kan je eigenlijk niets anders doen, ook al kijk ik stiekem soms even of Facebook.
Soms zijn er dagen waarop ik met mijn hoofd zo ergens anders zit, dat zo een half uur compleet aan me voorbij gaat. Zo zonde is dat. Ik wil juist volop genieten van de frisse lucht, de rust aan mijn hoofd, dat ene momentje voor mezelf. Zo kwam het dat ik me tijdens het fietsen ben gaan focussen op mijn ademhaling. Ik merkte dat ik negatieve gedachten (voornamelijk over mijn medeweggebruikers) makkelijk van me af kon laten glijden. En vooral de opmerkzaamheidstechniek uit het boek, kon ik hier heel goed toepassen. Ik was me bewust van alles om me heen, waardoor ik mijn hoofd goed leeg kon maken.
Waar ik de komende tijd nog aan wil werken is het langere tijd echt kunnen stilzitten. Daarnaast zou ik heel graag willen mediteren terwijl ik niet alleen thuis ben. Dat lijkt mij het ultieme mediteren. Je hoofd leeg kunnen maken, ondanks dat het niet helemaal stil is om je heen.
Lotte Besse onderwerpt zich komende 52 weken samen met Esther Vogel en Nadja Neeven aan de 52 Challenge: iedere week een nieuwe uitdaging. Alle uitdagingen kun je vinden op 52Challenge.nl.
