“Lijkt me wat voor jou als je in Brussel bent!” De persvoorlichters voelen me al goed aan. De bijgevoegde flyer van Anja Hazekamp, Europarlementariër van de Partij voor de Dieren, vermeldt dat ze woensdag tonijnvrije tonijnsalade zal serveren tussen half zeven en half negen. Wij worden uitgenodigd de salade te komen proeven.
Ik vraag aan iedereen die ik deze dag tegenkom of ze ook tonijnvrije tonijnsalade gaan eten. Het antwoord is steeds nee. Niemand slaat aan op deze actie. “Niemand kent hier Anja Hazekamp”, vertelt een van hen. Medewerkers hebben geen idee waarom ze erheen zouden moeten gaan. Dat is deels een kwestie van portefeuilles: slechts een deel van de Europarlementariërs houdt zich met visserij bezig. Maar belangrijker is: het is op basis van de flyer niet duidelijk waarom er überhaupt een saladeproeverij is.
Op zoek naar deze proeverij blijkt al snel waarom Hazekamp dit organiseert. In een van de salons is deze avond een lobbybijeenkomst van ‘Europêche, Association of National Organisations of Fishing Enterprises in the EU’. Er hangt een poster van ‘Eurothon: European Tropical Tuna Fishing and Processing Committee’. De poster vermeldt dat de moderne tonijnvisserij heel duurzaam is: ‘No Sharks, No Turtles, No Dolphins’. Er worden nieuwe netten gebruikt en die zijn heel duurzaam.
De zaal staat vol met borreltafels met hapjes, er wordt een video getoond en er hangen vlaggetjes van de organisatoren. Hier blijkt hoe onduidelijk de lobby in een internationale omgeving is. Op het eerste gezicht had de lobbybijeenkomst ook van de Partij voor de Dieren kunnen zijn, omdat hier actief een boodschap wordt uitgedragen over duurzaamheid. Dat diezelfde tonijn een bedreigde diersoort is, wordt verzwegen.
De eerste Europarlementariërs druppelen binnen. Daar staat Anja Hazekamp met haar medewerkers gereed met hun tonijnvrije tonijnsalade van groente en soja, die wel naar vis smaakt. Flyers moeten de collega’s wijzen op de misleidende boodschap van de visindustrie. De PvdD meldt dat 88 procent van de Europese visgronden overbevist is en dat dat bij 30 procent niet meer hersteld kan worden. De enige manier om dit op te lossen is minder vis te eten.
Hoe gevaarlijk kan een actie zijn? Er zijn nog geen twee toastjes gegeten of er komt een gezette man met een baard op Hazekamp afgestapt met de mededeling dat deze actie niet mag. Ik denk nog dat het komt door de plaats waar Hazekamp staat: bij de ingang naar de lobbybijeenkomst, maar het blijkt ook in de hal ervoor onmogelijk te zijn om toastjes uit te delen. De reden: Sodexo heeft het monopolie op de restauratieve voorzieningen en de toastjes zijn niet gecontroleerd.
In het Europees Parlement is het niet veilig om toastjes van de Partij voor de Dieren te eten. Hazekamp vraagt nog of ze wel een taart mag bakken voor haar medewerkers als ze jarig is. U raadt het antwoord.
Onbekend Parlement is een serie van Chris Aalberts over het Europees Parlement.
