Natuurlijk is het irritant dat de grappige filmpjes bij De Wereld Draait Door altijd gaan over mensen die taalfouten maken. Je krijgt het gevoel dat de VARA weer een alwetende, verheffende leraar is zonder fouten. Ook is het minder prettig als Matthijs weer eens iemand helemaal ophemelt terwijl daar geen enkele reden voor is. En ja, iedereen die wel eens een AD’tje of Telegraaf doorbladert zegt minimaal twee keer per maand hardop: “Ja hoor, wéér Felix Rottenberg!”
Maar toch zitten er altijd een stuk of drie grappige momenten in, is Lucky TV soms briljant en is Van Nieuwkerk gewoon een vaardige interviewer die altijd plezier uitstraalt. En daarom, bij het tienjarig bestaan, de negen allerbeste, meest opvallende momenten van DWDD.
Nietsvermoedend was Rutger Castricum, in een overigens rustig tempo, op zijn fietsje naar de Westergasfabriek gereden om iets te vertellen over zijn Ibiza-boekje. Naar aanleiding van het aftreden van Job Cohen ontstond er vervolgens discussie over de aanpak van de man met de roze microfoon. “Jij maakt geen nieuws, het is cabaret en afzeiktelevisie”, zei opeens Felix Rottenberg vanuit het publiek. Daarna ging ook Frénk van der Linden zich ermee bemoeien. “Het is geen generatiekloof, het is een fatsoenskloof.”
Castricum keek verstoord op en zei tegen Matthijs: “Wie is hij?”
We spreken 2008. Peter R De Vries schuift aan tafel om het over een boekje te hebben van zijn collega Kees van der Spek. Dat werkje gaat immers over het tv-programma waarmee De Vries naam maakte bij SBS. Terwijl de aftiteling al loopt, vertelt Matthijs waar je het boekje kan kopen, maar inhoudelijk was het niet aan bod gekomen. “Daar zouden we het langer over hebben. We hebben keiharde afspraken gemaakt en die zijn niet nagekomen.”
Matthijs verbaasd: “Nou ja, je hoeft me niet zo boos aan te kijken. Dan maak jij nu een minuut reclame voor het boekje en dan houden we het voor je gezicht.”
Peter: “Zo gaan we het niet doen. Dan moet je niet verbaasd doen, we hebben een keiharde afspraak over en die kom je niet na.”
Het ging die week niet zo goed met Oranje. De mannen hadden die maandag kansloos verloren in IJsland en bondscoach Guus Hiddink lag zwaar onder vuur. Normaal gesproken zouden Gijp, Genee en Derksen daar genadeloos over oordelen in hun programma, maar ze hadden geen uitzending die week omdat Oranje vrijdag weer speelde. Ergens die dinsdag ontstond het geniale plan om de mannen dan maar naar de Westergasfabriek te halen met een duidelijk onderwerp: de toekomst van de bondscoach. Die kwam er volgens Derksen – geen fan van Halina Reijn overigens – zo’n beetje op neer dat Hiddink de klus zwaar had onderschat en dat hij zijn conclusies moest trekken. “Guus Hiddink kan alleen nog maar de eer aan zichzelf houden en stoppen. Ik ken dat gevoel wel, als je met pensioen bent ga je zoeken naar leuke dingen want het ergste is dat je geconfronteerd wordt met een dominante vrouw.”
Even voor de duiding: PvdA-man Martijn van Dam stelde zich in 2012 kandidaat als fractievoorzitter terwijl we nu weten dat het uiteindelijk Diederik Samsom werd. Matthijs had zich voorgenomen om wat kritische vraagjes te stellen aan de vrolijke jongeling, maar dat ging mis. Van Nieuwkerk kreeg een prietpraatantwoord op de vraag waarom hij de PvdA beter zou leiden dan Samsom en het gesprek ontaardde in een onvriendelijk, en daarom vermakelijk, meta-gesprek . “Ik stelde een hele duidelijke vraag aan u, maar daar heeft u geen antwoord op gegeven. U komt alleen met gemeenplaatsen waar Samsom het ook mee eens is.”
En met de handen over elkaar: “Mag ik u iets zeggen, het wordt helemaal niks.”
Je kunt als debuterend schrijver rustig beginnen. Een beetje kletsen in de lokale krant over welke metaforen je nu weer allemaal op een briljante manier in je boek hebt zitten boetseren. Daar kan je dan een leuke foto bij regelen van een goede fotograaf in de hoop dat het ergens wordt opgepakt. Ondertussen kan je – als je boek in drie bibliotheken ligt weg te rotten – gaan klagen dat je uitgever het allemaal zo slecht heeft geregeld. Maar je kan het ook helemaal anders doen. Bijvoorbeeld een goed boek schrijven en aanschuiven bij Matthijs en dan op de vraag wat hij van schrijvers vindt antwoorden: “Ik haat schrijvers, het zijn allemaal ijdeltuiten die je niks gunnen(…) Kader Abdolah mag ik helemaal niet, als die man normaal gaat praten koopt niemand zijn boeken meer. Hij is symbool voor de migrantenliteratuur, het gaat over een berg, een pratend schaap en een vijgenboom.”
Waarop Jules Deelder zei vanuit het publiek: “Ik zou zeggen, ga zo door.”
Briljante gedachte van een creatieve gast genaamd Sander van de Pavert. “Wat als Willem-Alexander nu eens een vet Haags accent zou hebben en allemaal ondeugende grapjes maakt zoals de meeste mannen doen?”
Willy werd geïntroduceerd na het interview van het aanstaande koningspaar met Rick Nieman en Mariëlle Tweebeeke. “Het belangrijkste is dat je authentiek blijft, dat je jezelf bent. Ik ben geen nummer. Willem Vier, dat is toch geen naam? Rick Drie slaat toch ook nergens op. Het is allemaal gekkigheid, is toch gekkigheid? Ik ben toch gewoon Willem? Noem me gewoon bij mijn eigen naam, ik ben geen Turk.”
Maxima lachend: “Hij is gek, het is een grapje hoor.”
Tegen Mariëlle: “Zit je nou naar mij te loeren?”
Het was een vraag van hoogleraar Beatrice de Graaf hoe Matthijs zich eigenlijk voelde na de aanslagen op de redactie van Charlie Hebdo in Parijs. Matthijs: “Ik vind het een zeer verwarrende tijd. We maken een programma, geen krant, en hebben ontzettend veel kijkers. We doen aan satire en hebben mensen met veel bravoure aan tafel als Jort Kelder, Sander van der Pavert en Nico Dijkshoorn. Ik vind het wiebelig, we hebben besproken of we de Lucky TV van tevoren wilden zien, maar dat hebben we niet gedaan. Het klinkt misschien raar, ik fiets al tien jaar in mijn uppie door de stad naar huis en ik fietste iets sneller.”
Matthijs lijkt een man die het leven graag een beetje onder controle heeft. Het programma moet kloppen. “Improviseren? Dat zijn de anderen”. En als het een keertje misgaat dan wil het nog wel eens lachen worden. Dat gebeurde toen Van Nieuwkerks ontdekking Alexander Klöpping een soort sneeuwbril bij zich had die een soort 3D-werkelijkheid oplevert: de Oculus. Van Nieuwkerk zette het apparaat op zijn hoofd en Klöpping zorgde voor de beelden via zijn laptop (en moest Matthijs bijstaan). Angstig: “Wacht nou even, ik besta uit een mozaïek van angsten en fobieën, dat weet je.”
Alexander: “Ik zie jou grijpen, maar je kan niets aanraken, het is nep.”
Van Nieuwkerk: “Maar naar een achtbaan durf ik niet eens te kijken, laat staan erin. Maar je moet me even vasthouden, zie ik er lullig uit?”
Terwijl ze hard omlaag gaan op de virtuele achtbaan: “Nee, dit is niet fijn. Hohhhh.”
Later: “Verschrikkelijk, dat iemand dit koopt.”
In het Boer Zoekt Vrouw-seizoen van 2012 zat ook een soort Geert, maar dan heette hij Aad. Van Aad kan je best beweren dat hij een beetje vreemde trekken had (bij zijn keuze tussen drie vrouwen: “Jij bent voor mijn gewoon té aanwezig”, lachen een taalfout). BZV-commentator Sanne Wallis de Vries vond Aad ook maar een rare snuiter en ook de vrouwen die bij hem logeerden vond ze RAAAAR. Matthijs stelde vast dat Aad moest kiezen uit drie dames waarop Sanne zei: “Nou ja, dames, meer wezens.”
Overblijver Jeanette: “Er verdwijnen veel meningen in haar kin.”
Cécile Narinx was ook gewoon haar grappige zelf: “Ik verdenk Aad ervan dat hij een geluidsdichte martelkamer heeft aangelegd. Ik weet niet of er van zijn oude relaties nog iets vernomen is, maar ik heb het idee dat ze onder de distels begraven liggen.”
Na afloop was de KRO boos en weigerde de omroep nog langer beelden af te staan.
