Woensdag bladendag. Een overzicht van wat er deze week in de omroepbladen danwel televisiegidsen* (ja, die bestaan nog) staat wat u stiekem best wel wilde weten maar niet durfde te vragen.
* = Vroeger, voordat internet bestond, konden consumenten niet zelf bepalen wanneer ze naar wat keken maar bepaalden de ‘omroepen’ dat. Om te weten wat wanneer op de televisie (soort offline gecensureerde Netflix) werd uitgezonden kon men de programmering raadplegen in een papieren ‘televisiegids’. Ondanks het feit dat zowel ‘omroepen’ als ‘televisie’ volledig voorbije tijd zijn, blijven ze nog wel altijd actief, vaak ten onrechte gefinancierd door belastinggeld.
Matthijs is een goede gast
Natuurlijk is iedereen heel enthousiast over DWDD in Veronica Magazine naar aanleiding van de documentaire over het programma. Ze werken er namelijk zelf of zijn regelmatig te gast. Erik Dijkstra bijvoorbeeld: “Het voelde alsof ik voor een grote voetbalclub ging spelen. Je moet hier functioneren op de toppen van je kunnen.”
Later overdrijft hij wel een heel klein beetje door te zeggen dat DWDD een geheel nieuw genre heeft gecreëerd. “Wij praten vaak niet met mensen, maar over mensen. Dat beschouwende hebben wij uitgevonden.”
Tafeldame Fidan Ekiz krijgt er zelfs een clubhuisgevoel van. “Je kunt samen eten of nog even wat drinken en we hebben veel lol bij de visagie. En die fijne achter-de-schermen-sfeer zie je ook terug in de uitzending.”
Op 5 mei is de docu over het programma te zien.
Rob Kamphues houdt van kogelronde billen
Rob Kamphues houdt van kogelronde, niet te dikke billen, zo vertelt hij in de altijd leuke rubriek keiharde keuzes in hetzelfde Veronica Magazine. Zo leren we dat Kamphues nog nooit drugs gebruikt heeft. “Ik ben een echte sportman”.
Ouderwets is hij in de manier waarop het liefst de liefde bedrijft. “In bed. Het bos mag natuurlijk ook wel, maar dat is zo’n gedoe met al die prikkelende dennennaalden. Een beetje spanning kan geen kwaad, maar dat kan ook in bed.”
Kamphues presenteert bij SBS6 het programma Een man voor mijn moeder. Van die dingen dus.
Rik van de Westelaken zegt lekker niet wat hij stemt
Natuurlijk is er in de tv-magazines deze week aandacht voor mensen die iets vertellen over vrijheid. Dat levert een heleboel vage teksten op. Toch zegt nieuwslezer Rik van de Westelaken in de Mikro Gids daar iets aardigs over. “Volledige vrijheid is er volgens mij nooit. Er zijn altijd regels waaraan je je moet houden in een land. Je kunt niet doen waar je zin in hebt. Vrijheid van meningsuiting is bijvoorbeeld wat beperkter voor een nieuwspresentator. Ik kan niet tegen iedereen roepen op welke partij ik stem. Dan kan ik mijn werk niet meer doen.”
Rob Trip houdt niet van Het Familiediner
Een andere nieuwslezer, Rob Trip, heeft geen moeite met het geven van zijn mening over tv; Het Familiediner van de EO vindt hij bijvoorbeeld helemaal niks, zo blijkt uit de Mikro Gids. “Sowieso vind ik dat mensen familieruzies onderling moeten uitvechten. Maar nog erger vind ik het dat het hier gaat om mensen die tegen zichzelf in bescherming genomen moeten worden.”
Zijn held is Paul de Leeuw, maar dan de oude versie. “Toen hij nog om half acht ’s avonds zat. Hij deed elke keer weer iets anders.”
Victor Reinier: Bart zou zich omdraaien in zijn graf
We zouden iets kunnen citeren uit het VaraGids-interview waarin Victor Reinier vertelt over hoe hij zich vroeger redde in het intellectueel-linkse milieu waarin hij opgroeide, maar dat is een beetje saai. Okay, dan maar zijn antwoord op de belangrijke vraag hoe het precies zit met de Tim Hofman-fittie. “Mensen die vinden dat ze hun geld kunnen verdienen over de rug van mijn geluk, moeten niet in mijn buurt komen want dan krijgen ze een hengst. Sommige programma’s van BNN vind ik geweldig, maar als ze dit soort flauwekul uitzenden, moeten ze zichzelf achter de oren krabben. Bart de Graaff zou zich omdraaien in zijn graf.”
Halina Reijn: acteren is religieuze toestand
Halina Reijn vertelt in de VaraGids ook nog over haar rituelen voordat ze het toneel opgaat. Zo bestelt ze altijd een dubbele espresso en een water als ze teksten uit haar hoofd leert. Eten doet ze niet. “Ik heb altijd het idee dat ik nuchter moet beginnen, zodat die woorden meteen naar mijn hersens kunnen en niet gehinderd worden door een boterham.”
Eenmaal op het podium gaat het wel weer een beetje, hoewel: “Ik heb het gevoel dat de personages die ik speel bij me zijn. Alsof je de energie die ooit heeft bestaan, oproept(….) Het is een haast religieuze toestand, een roeping is het.”
‘KRO-NCRV roomser dan de paus’
In Televizier gaat de column van Peter van der Vorst over Fons de Poel. Dat wordt bibberen en beven want eindelijk wordt de schnabbelkeizer van de KRO eens even flink aangepakt. Dat zal hem leren! Peter waarschuwt voor de laatste keer, maar dan moet het ook écht afgelopen zijn. “Ja, oké hij had anderhalf jaar daarvoor een klus voor dezelfde bank gedaan, maar er zijn weinig NPO-coryfeeën die dat niet doen. Ook Eva Jinek, Paul Witteman, Twan Huys en Jeroen Pauw laten zich graag inhuren als dagvoorzitter en wie zegt er nee tegen 5000 euro?”
Van der Vorst vindt dat het allemaal moet kunnen en wel hierom: “Natuurlijk moet je voorkomen dat je kritisch durft te zijn, maar daar was in dit geval geen sprake van. Blijkbaar worden dit soort zondes niet vergeven en zijn ze bij de KRO-NCRV roomser dan de Paus.”
