Wijnambassadeur WIM: Soberheids-ambassadeur in campingsmoking

Er is een nieuwe wijnambassadeur opgestaan. Niet iemand die je dagelijks wil laten vollopen. Maar de hogepriester van de matiging. Hij draagt geen soutane. Nee, een campingsmoking. En het zal wel aan mijn generatie liggen, maar als ik Wim zie, vergaat mij ieder wijnplezier. Wim wordt geacht een vriend van de wijnconsument te zijn. Van degene die dorsten naar een volle fles, maar dan onder invloed van Wims ‘niet belerende’ wijsheden aan zelfkastijding doen. Door er ‘met mate’ van te genieten. Waarbij het in dit geval dan om de kwantiteit gaat. Zo bezien is deze ‘schepping’ van een ‘progressief’ ontwerpteam wel gelukt. Want wie Wim met een opmerkelijk glas in de rechterhand aanschouwt, neigt niet bepaald naar het ‘genotsmoment’ dat de createurs van deze ‘ambassadeur’ je met dit type willen laten beleven. Recht voor z’n raap gezegd: die draait de schroefdop meteen weer op de fles.

Doorgedrukt

Wim is er tegen alle bezwaren in doorgedrukt. Zodra ik ‘m voor me zag, dacht ik aan zo’n bierende en dus vaak boerende campingbevolker. Die jou bij binnenkomst meteen wil helpen met het waterpas zetten van je caravan. Gympies, trainingsbroek, bos haar waaraan al weken niks is gedaan, zo’n multifocale blik vanachter een achterhaald montuur. Plus een enorme kin, waar ie in plaats van de soberheid dagelijks de welvaart vanaf veegt die dit lichaamsdeel geschapen moet hebben.

Al willen de matigingsridders het tegendeel, Wim wekt nou niet de indruk de wijnconsument het inzicht te bezorgen dat hem laat besparen op zijn onvermijdelijke zwakheden. Evenmin zie ik er de vertrouwenwekkende figuur in, die de sobriëtas-predikers hem willen laten zijn. Maar het zal dus wel aan mijn generatie liggen.

Niks beters

Ja maar, hielden mijn opponenten mij in een kleine discussie voor, Wim is die gabber wiens ontwerp uitgebreid is ‘getest’ in een brede doelgroep. Waartoe zowel comazuipers als aan de fles geraakte senioren geacht worden te behoren. En ook alle innemers daar tussenin, die niet wensen te worden gerantsoeneerd op 2 of 3 glazen per dag. In meerderheid kozen die, na uitgebreide bekeringsrondes, voor deze Wim, bij gebrek aan een overtuigender alternatief. Iedere weg terug is dan geblokkeerd. ‘Want weet u wel wat de geboorte van zo’n mannetje kost?’

En dan mogen we nog blij zijn dat-ie niet met een te Gortige sik is afgebeeld, zoals aanvankelijk de bedoeling was. Die Wim ( Wil Ik Mijden) komt mij nou toch al te dicht in de buurt van Ilja, onze nationale vini-clown. Met dit verschil dat de kersverse drink-Moderator des Vaderlands geen aanmatigende baret nodig heeft om te voorkomen dat z’n proefgeheugen wegwaait.

Liever BOB

Eén ding wil ik over Wim nog kwijt. Zijn scheppers hebben geen verstand van wijn. Anders was hem nooit zo’n dom, wijd uitlopend glas rood in z’n hand gestopt. Bovendien zó vol dat ‘walsen’ met wijn z’n smoking zou bevlekken. Dat overdadig volle glas staat ook al niet voor matiging. Het brengt me eerder op de gedachte dat Wim daarmee een knipoog geeft naar Bob. Die je veilig thuis brengt als je alcoholisch over Wim bent heen gewalst.

Dus dan liever BOB. Die laat je tenminste mateloos genieten met maten.

 

* De voornaam WIM is een afkorting van Wine In Moderation. En voor de goede orde: Dat houdt niet in dat wijnverkopers aan omzetbeperking gaan doen. In tegendeel: Dagelijks worden mij ‘waanzinnig unieke’ wijnen voor ‘bodemprijzen’ aangeboden. Gewone zijn er bijna niet meer.