Vorige week presenteerde Yvo van Regteren Altena zijn eerste geur, YVRA 1958. Zowel de presentatielunch als de geur zijn een lust voor de zintuigen, vooral de neus.
De witte is een zwaar geparfumeerde Oostenrijker. De Veuve-Clicquot is prijzig, maar niet om de prijs gekozen. Geconsumeerd door deftige mensen, of chic? Of is dit gewoon hoe high society-vrienden eruit zien; Minder Non-Descripte Nederlanders, rollende revers en een accent dat je maar moeilijk aanleert?
Nee, het zijn acteurs en figuranten in een stijl-exercitie. Yvo van Regteren Altena presenteert hier in het Conservatorium-hotel zijn eerste geur: YVRA 1958. Yvo is de stijl zelve. Voor wie hem niet kent: deze journalist is de stijl-leermeester van zijn goede vriend Jort Kelder, die ook aanwezig is. De hele middag lijkt in het teken te staan van een stijldogma: luxe zit in de details, niet in overdaad.
De lunch, bereid door chefkok Schilo van Coevorden en zijn brigade, is nagenoeg perfect. De begeleidende wijnen hebben een geweldige neus en het dessert bestaat uit ijs waarin YVRA 1958 is verwerkt. De patissier heeft daarnaast een model van de flacon gemaakt.
Jort Kelder houdt een praatje en vat Yvo’s obsessie samen: Yvo ziet de grote lijnen niet – de ontwikkeling van YVRA 1958 is een ‘hoogtepunt van inefficiëntie’ – maar hij werkt met ‘uitzonderlijke passie op de nanometer’. Esthetiek en kwaliteit staan altijd bovenaan, tegen elke prijs.
Dat gaat zo ver, dat ik me erover verbaas dat de perskit niet is geparfumeerd. Natuurlijk, de aanwezigen krijgen na afloop YVRA 1958 mee, maar het papier is er niet mee verguld. Dat is hoogst merkwaardig. We hebben hier namelijk een alomgeroemde ‘neus’ die de excentrieke gewoonte had om zijn beduimelde briefgeld te parfumeren.
Enfin, in ieder geval is duidelijk wat met compromisloze stijl wordt bedoeld. YVRA is een klassieke geur, waarin fris citrus wordt gecombineerd met kruidigheid, zwoele en donkerder geuren waardoor masculiniteit niet hoeft te ruiken als de aftershave van opa. Het is een buitengewoon stijlvolle en mild lustopwekkende geur. Het TPO-testpanel, volledig bestaande uit vrouwen, meldt bovengemiddeld vaak dat de geur hun onderbuik beroert en dat ze er ‘hitsig’ van worden.
Geur en verpakking zijn, net als de middag, een soort Gesamtkunstwerk. De verpakking is het werk van creative director Durk Hattink. U kent zijn werk doordat u, zelfs na het blad jaren niet gezien te hebben, op dit moment toch kan beschrijven hoe de covers van Quote eruit zien. Durk en Yvo vinden elkaar in de waanzin van een mooie verpakking. Het ontwerp is stijlvol jaren vijftig en siert badkamer of bureau. En dat kost wat: de productiekosten van de verpakking van uw huidige geurtje bedragen op zijn best vijftig cent. Die van YVRA 1958 een tientje. Karakter kost.
Maar als je monomaan bezig bent met een totaalproduct, kun je je ook grappen veroorloven die normaal nooit langs zeikende accountants en bezorgde juristen waren gekomen. Op de achterkant van het etiket is een mug gedrukt. Door het flesje heen is het beest zichtbaar, samen met de tekst ‘Women die for it, mosquitos too’ – een verwijzing naar een kras op Yvo’s ziel die in de beginfase van ontwikkeling werd veroorzaakt. Een mede-neus wees Yvo erop dat hij eigenlijk heel dure insectenspray aan het maken was. Een overdaad aan citrus.
We moeten door. Yvo legt ons nog wat teststalen voor, vraagt ons de geuren te determineren en tijdens het daaropvolgende raadspel valt vrijwel iedereen glashard door de mand. Neus of geen neus, aan het eind van de middag vraagt iedereen zich af of ze nu door de rijkelijk vloeiende alcohol of de geur zijn bedwelmd. Met overdaad had het in ieder geval niets te maken.
YVRA 1958 is sinds deze week verkrijgbaar bij Oger, Pauw en Skins Cosmetics. En natuurlijk online. De honderd milliliter is zeer precies geprijsd op €119,58.
