“De meest gebruikte bijnaam voor de hoofdredacteur is Paul Pot, vrij naar de Cambodjaanse massamoordenaar Pol Pot. Niet dat de hoofdredacteur écht met hem te vergelijken is, maar er heerst wel een ‘angstcultuur’, zegt een medewerker. ‘Toen Jansen net was begonnen in zijn nieuwe functie, had hij een flinke ruzie met een vormgever. Dat liep zo hoog op dat personeelszaken erbij betrokken raakte en ontslag in de lucht hing. Anderen dachten toen: je kunt je beter gedeisd houden, anders word je eruit gegooid.’
‘Een ding staat als een paal boven water’, zegt een medewerker. ‘Paul is geen man die de rijen weet te sluiten. Terwijl je dat juist nodig hebt in zware tijden.’
Intern wordt de gerestylde krant spottend ‘een Volkskrant-light’ genoemd. ‘Paul vergeet voor wie hij De Telegraaf maakt. Hij wil graag laten zien dat hij een kwaliteitsjournalist is, terwijl het maar om één ding gaat: onze lezers. Die raken we op deze manier kwijt.'”
De Telegraaf was ooit de grootste krant van Nederland. Dat is het nu nog maar dat betekent vooral de minst kleine krant van Nederland. Dus werd er gereorganiseerd. En kwam er ruzie oorlog aan de top. Vervolgens werd mister Telegraaf Sjuul Paradijs eruit gegooid en moest Paul Jansen de toko redden, onder andere door keihard te saneren.
En nu hangt de vuile was dus buiten, aan de waslijn van de Volkskrant. Wat overigens is opgeschreven in een heel en keurig objectief artikel waarbij journalist Menno van Dongen gewoon zomaar gebruik maakt van hoor- en wederhoor. Daar kunnen ze bij het lastertabloid NRC Handelsblad nog wat van leren, die Menno van Dongen.
