Onder de titel EU: ‘Netflix moet verplicht euro-rotzooi streamen’ wist Geenstijl dinsdag te melden dat Eurocommissaris Ansip voor de digitale markt heeft voorgesteld dat minstens 20 procent van het aanbod van partijen als Netflix uit Europa moet komen. Dat zou volgens Ansip leiden tot een gelijker speelveld in de EU. GeenStijl is boos over deze uitspraak van Ansip want de markt zou zijn werk zelf wel kunnen doen, zo is het idee.
Is er reden tot boosheid? Nog niet, want het weblog miste de belangrijkste informatie uit haar bron: een artikel van nu.nl, terwijl die zin de kern van het verhaal juist zo goed weergeeft:
“Het exacte percentage van het quotum staat nog niet vast. Daarover zal binnen de Europese Commissie nog worden overlegd, en eventuele nieuwe regelgeving moet ook nog worden goedgekeurd door het Europees Parlement en de Europese lidstaten.”
Even teruglezen: Ansip heeft dus gezegd dat hij een quotum van 20% wil, maar dat staat niet vast, er wordt nog aan een voorstel gewerkt en als dat voorstel er komt moeten het Europees Parlement en de EU-lidstaten er nog ja tegen zeggen. Dus nog drie stappen te gaan: (1) Komt er echt een voorstel? (2) Stemt het Europees Parlement hiermee in? (3) Stemmen ook de lidstaten voor? Niemand weet of dit quotum er in deze vorm ooit zal komen.
Zie hier de verklaring voor veel EU-reputatieproblemen: omdat niemand goed begrijpt hoe de EU werkt en snapt wie er echt aan de touwtjes trekt, kan elke uitspraak in Brussel tot een enorme woede leiden. Het is immers “een uitspraak van de EU” want zo kan iedereen met een EU-functie worden aangeduid. Elke uitspraak lijkt al bijna werkelijkheid, want het proces is ondoorzichtig en in het verleden zijn burgers vaak met “onverwacht EU-beleid” geconfronteerd. Waarom zou dat bij dit quotum niet gebeuren, hoor je de critici denken.
Op zich zou dat kunnen. Tegelijk is dit hele quotum vooralsnog onzin want er ligt geen voorstel en dit idee moet de hele bureaucratische EU-molen nog door. Niet iets om boos over te worden, maar om te beïnvloeden.
Want deze simpele les wil elke lobbyist in Brussel aan je kwijt: als je beleid wilt beïnvloeden, moet je dat niet doen als er allang door velen over is gepraat en over is besloten. Zoals bij het Oekraïne-verdrag. Je kunt beleid wel beïnvloeden als er nog geen concreet voorstel ligt. Bij dit Netflix-quotum dus. Juist omdat het hele EU-beleidsproces nog moet beginnen, is dit een uitgelezen moment de prille consultaties en voorstellen van de Europese Commissie goed in de gaten te houden en er inhoudelijk op te reageren. Misschien mag je wel naar een stakeholdersmeeting om mee te praten!
Uw verslaggever zegt tegen alle gealarmeerde eurosceptici: probeer het eens.
Dit jaar doet Chris Aalberts onder de titel Bruslog – Brusselse logica – verslag van Europese politiek in Brussel, in Den Haag en in het land. Chris is momenteel op zoek naar Nederlanders in Brussel.
