“Het is merkwaardig om te verlangen dat het voetbalstadion een oord voor beleefdheid wordt. Voor de meeste fans is voetbal een tribale arena, waarin je geacht wordt om een beetje ruw en grof te zijn, en beledigende, schunnige liedjes zingen hoort daarbij.
Als je het zingen van liedjes in een stadion ziet als een reflectie van racisme in de samenleving, moet je doen wat ik deed in de jaren tachtig en negentig. Je aansluiten bij een antiracistische actiegroep en met mensen erover in discussie gaan. Maar zolang het geen directe vorm van intimidatie is, moet het hoe dan ook geen misdaad zijn om je racistisch te uiten. Woorden zijn geen daden. Dáden zijn daden.
We zijn gaan vinden dat we moeten worden beschermd tegen alles wat ons zou kunnen kwetsen. Lange tijd was de heersende cultuur er eentje van vechtlust. Overkwam je iets vervelends, dan deed je gewoon extra je best om er overheen te komen.
Maar nu wordt het aangemoedigd om iedere tegenslag breed uit te meten, liefst in het openbaar, en je als slachtoffer te presenteren.
Het recht om niet gekwetst te worden, is een fundamenteel nieuwe ontwikkeling in onze wetgeving en rechtspraak – en is ingegeven door een elite die zich tolerant durft te noemen.
De échte haat in onze samenleving komt van de zogenaamd liberale elite die lager opgeleiden ziet als racistisch, seksistisch, homofoob uitschot dat je moet beteugelen en opvoeden. De échte misdaad is dat zij vanwege dit vooroordeel worden bewaakt, gearresteerd, beboet en in Schotland zelfs gevangengezet als ze gewoon een potje voetbal willen kijken.”
Ze zijn er nog: academici die wél snappen wat ‘vrijheid’ en ‘samenleving’ betekent en dat censuur of slachtofferschap daarin nooit een doorslaggevende rol zouden moeten spelen. Oftewel: je kunt maar één ding doen en dat is pal staan voor vrijheid van meningsuiting, dus óók voor het recht van voetbalsupporters om racistische liederen te zingen. En dan is hij ook nog socioloog. Die zag je dus mooi niet aankomen.
Interview met Stuart Waiton in Trouw van afgelopen weekend door Marco Visscher, absolute aanrader voor iedereen die het policor slachtofferklimaat inmiddels zat is en bereid is zelf ook te worden gekwetst door meningen.
