“Oorverdovend stil bleef het, toen Antoinette Scheulderman, journalist voor Linda Magazine, Volkskrant Magazine en tafeldame bij DWDD, tijdens de inauguratie van de democratisch gekozen 45ste President van de US of A een tweet de wereld instuurde: “Waar blijft die sniper?”
Goedvolk humor want dat een sniper in sommige kringen als humor wordt gezien, geloof ik direct. Lachen! De kaarten liggen echter compleet anders als Annabel Nanninga dobbernegers beschrijft. Dan worden opdrachtgevers er zonder schroom erbij gehaald: ontslaan die racistische bitch! Xenofobe journalisten moeten we niet willen! Op NPO Radio 1 wordt over Annabelachtigen gepraat door oude mannen die irrelevant zijn want publicerend voor media die niet meer bestaan, maar ja, NPO hé? Daar praten ze óver vrouwen die ze minachten in plaats van mét.
Als Antoinetteachtigen met opdrachtgevers als Linda, Volkskrant en DWDD oproepen tot haat, is de reflex in medialand hypocrisie. Geen onvertogen woord over haar gedrag.”
Hear hear! Alles wat Ebru Umar in Metro schrijft.
Retweet als niet-goedvolk één keer ‘de verkeerde personen’ en jaren later probeert Wilmer Heck je in het ‘fatsoenlijke’ NRC alsnog te karaktermoorden, schrijf één keer ‘dobbernegers’ op Geenstijl en ‘mensenrechtenorganisatie’ Amnesty International roept op om je te ontslaan, zet ‘kansloze asielplaag’ als kop boven je Telegraaf-artikel en adverteerders worden belaagd omdat ze niet meer in de Telegraaf mogen adverteren, noem een erkend zeikhoer ‘zeikhoer’ en het is 72 uur trending topic, schrijf een verkeerde mening en je wordt bij het verschillige DWDD en Pauw & Witteman uitgenodigd om heel sociaal en fatsoenlijk door drie PvdA’ers of één kunst- en cultuurnicht te worden kapotgemaakt, ga met Geert Wilders op een selfie en bij je opdrachtgevers wordt gevraagd of je kan worden ontslagen, zeg als politicus ‘minder, minder, minder’ en je wordt voor de rechter gesleept, retweet een dreigement aan het adres van Geert Wilders en het OM doet onderzoek naar je, plaats een ‘verkeerde’ mening over asielzoekers op Facebook en de politie komt je thuis opzoeken, hang na vijf keer in je eigen juwelierszaak te zijn overvallen door allochtone jongeren een bordje op met ‘wij doen niet open voor allochtone jongeren’ en fatsoenlijk Nederland vilt je levend, zeg als aankomend nationaal ombudsman iets realistisch over Marokkaanse taxichauffeurs in Amsterdam en GroenLinks maakt je, sociaal en betrokken als ze zijn, helemaal kapot, wordt als Powned-verslaggever belaagd door militante activisten en een Amsterdams ‘fatsoenlijk’ D66-raadslid vindt dat je er om hebt gevraagd, schrijf een realistisch boek gebaseerd op je promotie-onderzoek naar de sharia en vrouwenrechten onder islam en een psychotische Volkskrant-columnist slacht je levend af, pist vervolgens over je lijk heen en kotst daarna nog eens over de nabestaanden heen alsof hij Vrij Nederland-columnist is in 1972, bepleit een nieuwe realistische politiek voor een nieuw Nederland en je wordt doodgeschoten op een parkeerplaats, publiceer een mening over terrorisme en islam en Sheila Sitalsing verzint dingen over je met goedkeuring van de Volkskrant-Ombudsman (V), vindt überhaupt iets wat niet mag van de VARA en een VARA-website plaatst je naam heel verschillig en solidair op een openbare hitlist, schrijf één keer wat kritisch over Staatsradio 1 en je bent nooit meer welkom bij Staatsradio 1 (okee, daar wil dan ook niemand zitten, maar toch), zing een positief liedje over de PVV en je moet onderduiken.
Maar twitter als ‘fatsoenlijke’ Amsterdam-Zuid golddiggende oudemedia-elite-goedvolk de oproep om een democratisch verkozen president van de Verenigde Staten dood te schieten (en zelfcensuur die tweet daarna heel lafjes weer weg) en er gebeurt helemaal niets. Krekels en tumbleweeds. Doodse stilte.
Want in Nederland staat nog altijd vast: alleen als je aan de ‘juiste kant’ van de ‘fatsoenskloof’ staat mag je onbeperkt haten, vernederen, wraak nemen en fantaseren over geweld zonder dat iemand je ooit een strobreed in de weg legt. Of gewoon moorden zonder levenslang te krijgen.
Het is om te kotsen.
Vinden jullie ook niet Philippe Remarque, Corinne van Duin, Linda de Mol, Jildou van der Bijl en Matthijs van Nieuwkerk? We moeten tenslotte wel een beetje aan de toon denken…
