Het begon allemaal hiermee, een column van Catherine Keyl, waarin zij vertelde het gevoel had door Sunny Bergman te worden gecensureerd omdat ze door Sunny Bergman live tijdens een of ander NPO-programma werd beschuldigd van ‘racisme’.
Terwijl: Catherine Keyl had het alleen maar over ‘jongens op scooters’ gehad, beslist niet over ‘Marokkaantjes’. Want ‘jongens op scooters’ kunnen ook best géén Marokkaantjes zijn. In Rome bijvoorbeeld zijn het best vaak Italianen die op scooters rijden, om maar eens wat te noemen.
Nou, en toen werd het dus ineens een abcesopwekkende zomeravondvreugd met allemaal halve gare BN’ers en een of ander exhibitionistisch spijtknorretje dat als makkelijk door te passen sloopkogeltje half Vindicat bij elkaar heeft geneukt, maar nu ineens ‘feminist’ is, dus ook BN’er, wat natuurlijk helmaal niets te maken heeft met het feit dat haar moeder de hoofdredacteur van het Parool was en zelf ook half DWDD-Amsterdam heeft afgeneukt, inclusief de presentator van DWWD, we zijn even zijn naam kwijt, hij gaat nu ook een boekenprogramma doen, hahaha, een boekenprogramma presenteren, net als Sylvana Simons.
En toen kwam Martin Koolhoven om daar nog verder overheen te trollen en zo ging het alsmaar verder en verder terwijl wij snikkend van de lach over dit abjecte leedvermakelijke gepruts in de mediageile randdebielenhoek bakken met popcorn achteroversloegen.
Och mensen, leefde Arthur van Amerongen nog maar om dit in een vileine column te kunnen duiden.
