Opinie

Tijdelijke regelingen zijn een slimme zet, maar niet solidair

04-05-2020 16:38

Door zeer snel met tijdelijke regelingen te komen voor zzp’ers, bedrijven en werknemers is heel Nederland de mond gesnoerd. Het merendeel van de werknemers zit individueel thuis op de bank en vindt het wel best terwijl ondernemers en zzp’ers die afhankelijk zijn van opdrachten uit het bedrijfsleven zich suf peinzen hoe ze hun hoofd weer boven water kunnen houden. Net als de horeca en kleine winkeliers zonder internetverkoop.

Nederland werd op slag opgedeeld in vier groepen. De corona-helden, de verplichte thuiszitters, de verplichte thuiswerkers en de tandenknarsende ondernemers en zzp. Het leek een voortvarende inzet, die regelingen, maar spleet de samenleving waarbij de ene groep zich afzet tegen de andere groep. De corona-helden die met beperkte middelen hun werk moeten blijven doen en te maken hebben met stress zien dat de thuiszittende thuisblijvers zonder inspanning hun inkomen grotendeels behouden. Zoals een thuiszorgwerkster fel reageerde over een overbuur die bij een sportschool werkt: “Zij ligt verdomme de hele dag op haar balkon te zonnen, terwijl ik met zes mondkapjes en een paar handschoentjes voor de hele maand me rot loop te zweten om mijn inkomsten te behouden”.

Of zoals in het begin de corona-helden met applaus en zangsessies vanaf balkons werden vereerd. Uit solidariteit. Lekker makkelijk, de hele dag Netflix kijken en tegen de avond even op het balkon applaudiseren. Want vergeten is dat de werkenden, de corona-helden en thuiswerkers, per slot van rekening de belastingen opbrengen waar die thuisklappers zonder veel moeite even hun solidariteit mee betuigen.

Solidariteit? Hooguit sommige ondernemende thuiszitters, maar meestal ondernemers die werkelijk iets doen om hun hoofd boven water te houden. Koken, maaltijd bezorgen, een schenking doen of iets dergelijks, maar vermoedelijk maken die corona-helden daar weinig gebruik van na zware diensten.

Nederland blijkt toch een ‘ieder voor zich en God voor ons allen’-maatschappij te zijn, waarbij de één zich meer God waant dan de ander. God in Frankrijk dan wel te verstaan. In quarantaine, met Netflix.