Jurriaan Maessen – Het is gemakkelijker om op je knie te vallen dan weer op te staan

10-06-2020 14:49

New York Times-redacteuren gaan naar hun werk.

Slavenhandelaren verdienen geen standbeeld, klinkt het uit duizend kelen.

Zo is het.

Die krijgen ze dan ook niet. Althans niet in dit tijdsgewricht. Wat de demonstranten lijken te vergeten is dat zij een schaduw aan het aftakelen zijn: een restant van een historische werkelijkheid die eenvoudig niet meer bestaat, behalve misschien bij een kleine roedel kaalgeschoren malloten met een slok op, hoewel die groep in de regel nog geen koloniale geweldenaar bij naam kan noemen al kreeg men er een week lang gratis snaaien in de Aldi bij toe.

Hoewel het er de laatste maanden even op leek dat de BIJ1-achtigen murw waren geslagen dankzij corona, lijkt het virus nu alsnog dubbel en dwars op het hoofd te zijn overgeslagen. Bonuscadeau van COVID19.

De vraag waarvoor wij ons gesteld zien: hoe groot is de stap van beeldenstorm naar boekverbranding? De Derde Wet van de Toenemende Waanzin dicteert dat het vuur van misplaatste verontwaardiging weldra de kunstschilders zal verzwelgen. En de filmmakers. De schrijvers. Zelfs de nog op te richten standbeelden van Black Lives Matter-activisten zélf zullen uiteindelijk van hun sokkels worden gelicht, want een kind weet dat de revolutie altijd- altijd!- haar eigen kinderen opvreet.

Wat de beeldenstormers in hun redeloze slooproes óók lijken te vergeten is dat de goodwill waar zij zich momenteel nog in mogen verheugen, veel sneller omslaat dan ze nu voor mogelijk houden, want reken er maar op dat hele volksstammen die zich nu heimelijk lopen te ergeren (nog eens extra aangejaagd door de onafzienbare economische malaise die zich de komende tijd ontvouwen zal) straks eveneens een duit in het zakje willen doen. Dan komen de echte racisten inderdaad uit hun holen te voorschijn, bijgestaan in hun reactionaire razernij door volautomatische donderbussen en molotovcocktails.

Hoeveel beelden van door angst en schuldbesef tenedergeslagen gezagsdragers moeten er voorbij komen voordat de vlam in de pan slaat, in de hand gewerkt bovendien door een volstrekt impotent gemaakt medialandschap dat massaal de hand op de morele knip houdt? Houd de geweldsstatistieken maar eens goed in de gaten de komende tijd: de gevolgen van de deemoed zal duur worden betaald, waarna het ten langen leste tot hen zal doordringen dat het gemakkelijker is om op je knie te vallen dan weer op te staan.

Je zou hopen dat de pendel der redelijkheid op enig moment in werking treedt, conform een of andere kosmische constante, maar ik vrees dat het de erkenbrandjes zijn die als eerste terug gaan slaan. Het is derhalve in ieders belang om dat hele demonstratierecht voor onbepaalde tijd op te schorten, desnoods in naam van de volksgezondheid. Het was toch niet aan ons besteed.

Lees ook: De culturele revolutie is begonnen, niet alleen in de VS, ook in Nederland