Gawain, Galahad, Lancelot: ze zijn allang dood en vergaan. Maar geen nood, de ronde tafel in Camelot wordt terug ingenomen. Zoals dat doorheen de geschiedenis altijd al geschiedde. Ditmaal zijn het andere, meer aan de tijdgeest aangepaste ridders, die het tot hun taak hebben gemaakt om de zwakken onzer maatschappijen te beschermen. De harnassen, helmen en zwaarden uit de tijd van Arthur werden ingeruild voor Pumabroeken, Calvin Klein-petjes en laptops of smartphones. De evenknieën van Gawain, Galahad en Lancelot heten tegenwoordig Bouke, Fatih en Marcel.
Ridders waren indertijd edelen. En edelen beoefenden de jacht. Zulks werd als een edel tijdverdrijf beschouwd, dat de vaardigheden die echte ridders moesten bezitten, verfijnen kon. Ook onze moderne ridders praktiseren de jachtsport. Wegens die vermaledijde dierenrechten en een schrijnend gebrek aan bossen en weilanden in onze verstedelijkte landen dienen de objecten waarop gejaagd wordt van een andere soort te zijn dan bijvoorbeeld vossen en konijnen. Gelukkig loopt er ander wild rond in onze anders zo vredige dorpen, gemeenten en steden. Dat wild, beste mensen, kan onder de noemer ‘pedo’ worden geschaard. Pedo staat, voor alle duidelijkheid, voor ‘pedofiel’. Vrij vertaald vanuit het Grieks leest dat als ‘liefhebber van kinderen’. Meer gechargeerd – en het is deze betekenis die ons het meest bekend is – betekent pedofiel ‘kinderverkrachter’.
Een zeer bekende kinderliefhebber, de primus inter pares onder de pedo’s zeg maar, is Marc Dutroux. Zoals iedereen weet, Dutroux was die Marc die in zijn kelder geen wijn maar wel kinderen bewaarde, ergens in de jaren negentig van de vorige eeuw. Zijn schuld stond en staat vast, net zoals die van andere gerenommeerde pedofielen.
*
Nu is het zo dat bepaalde theorieën, zoals daar is de QAnon-theorie, pedofilienetwerken wereldwijd hebben gedetecteerd. Gelukkig, zou je bijna kunnen stellen. Een heroïsche taak dient zich nu immers aan, aan zij wier leven door de bank genomen als niets- of weinigzeggend kan worden omschreven. Wat gaat er namelijk boven het jezelf achter een banier positioneren van hoogstaande en hoogst morele kwesties? Niks. Dus dwarrelen her en der lieden uit het grauw naar beneden, als herfstbladeren uit loofbomen. Hun kleurrijke fantasie wordt geprikkeld door visioenen van heldendom. In de plaats van hun dagelijkse onbelangrijkheid, zien Bouke, Fatih en Marcel zich plots geconfronteerd met de mogelijkheid een held te worden. Ze richten een platform op, met hun lapt… zwaard in de hand. Daar sommeren ze ander grauw tot het ondernemen van actie. Bouke en de zijnen zijn niet langer Jan Lullen, maar wel Galahads van de eenentwintigste eeuw!
Fier poseren ze, voor de lens van een krant of tijdschrift. Ze dragen een soort van uniform, van het merk Puma of Kappa. Op hun gezicht – superhelden geven hun identiteit niet prijs – dragen ze een masker, wat dankzij de mondmaskerplicht wordt vergemakkelijkt. Hun armen houden ze gekruist. No pasaran! Enfin, de pedo’s dan toch. Om hun grootse daden van een naam te voorzien, maken ze het niet te moeilijk. Ze noemen zichzelf pedojagers, maar dan in het Engels. Dat wil zeggen, ze dichten zichzelf het adagium toe van pedohunter. Dat klinkt meer globalistisch en kan dus ook makkelijk in het buitenland worden gehanteerd door helden van daar. Het doet daarenboven ook denken aan nazi-jagers. Daarnaast bekt het lekker en er hangt een waanzinnig deugdzaam aura omheen. Als kers op de taart trap je een open deur in, door aan te tonen dat pedofielen die kinderen aanranden gestraft moeten worden.
*
Een held zijn voor de Goede Zaak bezorgt je een zweem van onaanraakbaarheid. Wat je ook doet, je doet het voor de Goede Zaak. Dat maakt dat je de facto buiten schot blijft. Dring je al eens een verkeerd huis binnen, of molesteer je al eens een niet-pedo, dan heet dat collateral damage. En trouwens, wie weet waren die vals beschuldigden toch niet zo onschuldig? Misschien beraamden ze wel hun allereerste pedodaad? Dat is dan dankzij die Knights of the Pedotable toch maar weer mooi voorkomen!
Wat ook zo leuk is, als pedojager dan, is het feit dat je pedojageracties in het nieuws komen. Steevast kan je dan in de commentaren onder het artikel dat over jou handelt lezen dat je een held bent. Want op de trein van de pedofielen- of nazi-jacht springen is jezelf verzekeren van een passage langs Eldorado. Ja, qua volksdemocratie kan zo’n moreel hoogstaand initiatief als jagen op pedo’s tellen!
Nu is het kek om jezelf bij de rangen te voegen van moraalridders. Het is iets actueel, maar evenzeer is het zo oud als de mensheid. De saus van glorie en goedheid, van deugdzaamheid en vroomheid, die van de Goede Zaak en vervolgens ook op haar volgelingen druipt, ruikt en voelt heerlijk. Vraag maar aan moslimterroristen, of oudgedienden van de Rote Armee Fraktion: een Goede Zaak vereist moed en bloed!
Overal ter wereld duiken moraalridders op. De sociale rechtvaardigheidsstrijders, die rechter in de leer zijn dan Torquemada hemzelve, zijn daar wellicht het meest actuele voorbeeld van. Als een soort religieuze sekte razen ze zoals sprinkhanen over een maïsveld door universiteitsgebouwen en mediahuizen. Maar naast de verspreiding van deze veeleer elitaire vorm van inquisitienostalgie poppen ook meer volkse tribunalen hier en daar op. Zoals daar momenteel zijn: de zelfontworpen rechtbanken, bevolkt met autodidactische pedojagers.
*
Komt daarbij dat kritiek uiten op Ridders voor de Goede Zaak – in casu pedojagers – de criticus in het kamp plaatst van…de pedo’s! Met als gevolg: overal pedo’s! En een waar festijn voor hun jagers, die zichzelf tevens tot boswachter hebben opgeworpen van het grote bos waarin iedereen pedo is!
Natuurlijk is er bijzonder veel bijval voor zij die op pedo’s jagen. Het grauw gooit met felicitaties. Op sociale media biedt het zichzelf aan als potentieel medejager. Legioenen jagers uit het grauw, sommige met en andere zonder strafblad, maar allemaal met hun eigen zonden. Die laatste kunnen ze niet meer kwijt in de biechtstoel. En een psycholoog kost veel geld. Lucratiever is het om ook een pedojager te worden. Alleen…
Alleen…ja, alleen bestaat de kans – je wil het eerst niet zien, toch zeker niet als je al even op de wolken van het heldendom toeft, ook de Zevende Hemel genaamd – maar dus, alleen bestaat de kans dat de dag aanbreekt waarop ook jij – ja JIJ, de grote pedohunter(!) – onder de valbijl van de pedoguillotine terecht komt! Want in een wereld waar iedereen een potentiële pedo is…ben jij dat ook! Vraag maar aan de niet-Jacobijnen ten tijde van Robespierre, of aan de niet-roden ten tijde van Lenin. Hun verdacht-zijn was enkel afhankelijk van het zich niet voor de volle honderd procent wijden aan de Goede Zaak.
Een volkstribunaal is democratie-op-steroïden. Wanneer het volk de passie preekt, boer let op uw ganzen!
