Bewegen is gezond en sport is voor iedereen. Daarom heeft NOCNSF een nieuwe folder uitgebracht, gericht aan alle sportorganisaties met de bedoeling sport ‘inclusiever’ te maken. Helaas heeft deze nieuwe inclusiviteit nogal wat exclusieve gevolgen voor vrouwelijke sporters.
Eén van de belangrijkste groepen voor wie sport blijkbaar niet inclusief genoeg is, is de groep transgenders. Aangezien de meeste mensen niet zo’n goed idee hebben welke groep dat precies is, geeft de folder daarover een wel erg ruime uitleg die zeer ideologisch van aard is. Om te beginnen herdefinieert het NOCNSF het woord ‘geslacht’. Deze bekende term uit de biologie is ineens niet meer onze biologische realiteit (man of vrouw) maar omvat ineens ook het concept ‘gender’. De folder geeft een uitgebreide omschrijving wat gender allemaal betekent, van maatschappelijke ideeën – stereotypen dus – tot het lichaam. ‘Geslacht’ is volgens NOC*NSF nu kennelijk hetzelfde als stereotypen. Het is maar dat we het weten.
Maar het belangrijkste in dit hele verhaal is de ‘genderidentiteit’. Dat laatste is het gevoel man, vrouw of iets ertussenin te zijn. Transgenders definiëren zich op basis van dat gevoel. Dat valt volgens het NOCNSF onder ‘gender’ en is daarmee eveneens onderdeel van ‘geslacht’. Wat betekent dat transgenders letterlijk het geslacht zijn dat ze zeggen te zijn en daarom moeten ze overal in de sport als zodanig worden behandeld.
Maar ‘geslacht’ is een beschermde categorie in Artikel 1 van de Grondwet. ‘Gender’, en het onbewezen idee dat iedereen een ‘genderidentiteit’ zou hebben, zijn dat niet. Vrouwen hebben bepaalde rechten op basis van hun geslacht. Met de herdefinitie van geslacht zijn in één klap alle exclusieve rechten van vrouwen weggevaagd en verplaatst naar rechten van iedereen die zich vrouw voelt. Volgens de folder ‘moet iedereen kunnen sporten in de categorie die past bij het geslacht’. Want mensen die transgender zijn moeten natuurlijk ook fijn kunnen sporten. Met de nieuwe definitie van ‘geslacht’ horen transvrouwen volgens het NOCNSF dus thuis in de vrouwensport. Klinkt geweldig inclusief, nietwaar?
Maar wat betekent dat concreet? Je sport met je lichaam, niet met je gevoel. De vrouwensport is ontstaan om vrouwen een eerlijke kans te geven is de sport, want mannen zijn nou eenmaal groter en sterker dan vrouwen. (Daar is meer dan voldoende bewijs van. Zo heeft World Rugby een uitgebreid onderzoek laten doen naar transgendervrouwen in het damesrugby. Dat was nodig omdat het damesrugby ‘inclusief’ was geworden. Veiligheid, wat bij rugby uiteraard hoog in het vaandel staat, was door al die ‘inclusiviteit’ aan de kant geschoven zo blijkt het citaat: “She folded an opponent like a deckchair“. Er is geen enkele mogelijkheid om een vrouwencompetitie eerlijk of veilig te maken als ook biologisch geboren mannen meedoen. Of ze nou al jaren hormonen slikken en bottom surgery gehad hebben of niet, het mannenlichaam blijft enorme voordelen hebben).
Wat dit concreet betekent voor de vrouwensport hebben we al kunnen zien met de transgender wielrenner Natalie van Gogh, die volop positieve publiciteit kreeg. Niemand die zich afvroeg hoe het voor de vrouwen was om competitie te krijgen van iemand met alle voordelen van een mannelijke puberteit. De onvrede die er wel was werd hooguit even genoemd, maar nauwelijks serieus genomen. Want het is immers lekker progressief en wij als Nederlanders zien onszelf graag als progressieve voorlopers.
Hoe die progressiviteit in de internationale praktijk uitpakt voor vrouwen daarover kunnen ze in Samoa meepraten. Samoa een ontwikkelingsland, had ooit een behoorlijke kans op goud bij het vrouwengewichtheffen in de Pacific Games, mede dankzij het jonge toptalent Feagaiga Stowers. Stowers was slechts 18 jaar oud en begonnen met gewichtheffen om meer zelfvertrouwen te krijgen na een jeugd vol achterstand en mishandeling. Iemand die hoog op de intersectionele ladder had moeten staan, precies waar progressieven zo graag mee schermen. Maar dankzij de enorm soepele Olympische richtlijnen, die ook in Nederland van toepassing zijn, stond daar in plaats van Stowers een transgender op het erepodium, iemand die niets anders gedaan had dan lang genoeg testosterononderdrukkers slikken om op een vrouw te kunnen lijken. Tot grote woede van Samoa. Maar het Olympisch Comité heeft haar richtlijnen nog steeds niet veranderd.
Dankzij actieve vrouwenorganisaties als Fair Play for Women en andere nieuw opkomende vrouwenorganisaties begint het in de rest van de wereld langzaam te dagen dat hier de vrouwensport naar de knoppen geholpen wordt. In Nederland kraait er echter geen haan naar. Nog niet althans.
Als je hebt gesport wil je je na afloop kunnen douchen en omkleden. Doucheruimtes zijn gescheiden op basis van geslacht. Niet alleen voor de veiligheid, ook vanwege privacy en waardigheid. Maar met nieuwe richtlijnen die ‘geslacht’ naar ‘gender’ herdefiniëren is dit straks verleden tijd. Vrouwen hebben dan geen recht meer op deze seksespecifieke kleedruimtes. Wat hierbij belangrijk is om te weten is dat een geslachtsveranderende operatie niet nodig is om van ‘gender’ (en in dat geval dus ‘geslacht’) te kunnen veranderen. De meeste transvrouwen hebben nog steeds hun penis, wat uiteraard hun goed recht is. Maar vrouwen hebben wel het recht om daar niet mee te worden geconfronteerd worden. Wat betekent dit voor bijvoorbeeld vrouwen die seksueel geweld meegemaakt hebben en nu ineens een mannenlichaam in hun kleedkamer kunnen aantreffen? Wat betekent dit voor vrouwen die om religieuze redenen zich niet willen okleden in ruimtes waar mannen zijn? En de vrouwen die gewoon zelf willen bepalen of ze wel of niet tegen een penis moeten aankijken? Het was blijkbaar niet inclusief genoeg om ook daar over na te denken.
Er is niemand die transgenderatleten sport wil ontzeggen. Er is ook niemand die hen een veilige kleedruimte misgunt. Maar het moet niet ten koste gaan van vrouwen. De nieuwe folder van NOCNSF is op zijn zachtst gezegd eenzijdig te noemen. Het is dieptriest dat voor zoiets belangrijks als sport vrouwen in 2021 wéér de tweede sekse zijn, wier belangen er niet toe blijken te doen. Lekker inclusief…
