Voor mensen die nog mochten denken dat in talkshows de crème de la crème van de Nederlandse samenleving te volgen is zou het een tip zijn het kersverse interview met acteur Michiel Romeyn in de nieuwe HP/deTijd te lezen. Hij vertelt daarin hoe hij door jonge talkshowredactrices net zo lang met onzinnige voorgesprekken murw wordt geslagen tot hij helemaal geen zin meer heeft überhaupt aan te schuiven.
Romeyn legt ook uit waarom hij vooraf zo buitenproportioneel wordt gescreend, want het vermoeden is dat als hij op tv verschijnt ‘er iets gebeurt’. En dat is niet de bedoeling. Talkshows zijn er in Nederland om de consensus te verbreden, onder het mom van ‘discussie’. Met andere woorden: mocht je al over een originele geest beschikken en daadwerkelijk tot de crème de la crème behoren, dan doen die talkshowredactrices (ook toen ikzelf in Op1 zat waren het, sorry, allemaal vrouwen) in de coulissen hun uiterste best last minute alsnog een robot van je te maken.
Liever dan de onvoorspelbare Romeyn hebben de talkshows een brave gast als ex-Kamervoorzitter Gerdi Verbeet (PvdA). Zij sleept een kerstboom aan functies en nevenfuncties achter zich aan, is vrouw, op leeftijd, plooibaar en altijd bereid met haar toetje onder de schijnwerpers te gaan zitten. Niemand weet ooit nog wat ze gezegd heeft, maar ze is het ideale verlengstuk van de talkshowredacties die ‘ongemakkelijke momenten’ willen voorkomen. Zoals woensdag met PVV-Kamerlid Fleur Agema in Jinek.
Agema agendeerde een van de pijnpunten van dit moment, namelijk de al jaren achterblijvende investeringen in de intensieve zorg. Waardoor we in Nederland relatief snel – sneller dan in omringende landen – aan de alarmbel moeten trekken bij oplopende besmettingscijfers. Agema ging daarbij de zogenaamde ‘rode lijn’ over door de kosten van de huidige instroom van asielzoekers te becijferen, nuchter constaterend dat de enorme sommen geld die daarmee gemoeid zijn alvast niet naar de intensieve zorg kunnen gaan.
Dit was natuurlijk het moment waarop Gerdi Verbeet moest ingrijpen. Haar PvdA heeft een trackrecord hoog te houden als het gaat om het doodknuffelen en voorrang bieden aan nieuwkomers, waarvan zij kennelijk nu nog niet wil geloven dat het, linksom of rechtsom, ten koste gaat van de mensen die ooit op haar partij stemden. Zoals te verwachten viel is er bij Gerdi Verbeet geen sprake van voortschrijdend inzicht; daarvoor heeft ze simpelweg teveel bijbaantjes te vervullen die haar, achter iets te hard plexiglas, het zicht op de werkelijkheid benemen. Agema zette ‘mensen tegen elkaar op’ was haar verwijt, alvast vooruitlopend op nieuwe miljardenleningen (nieuwe schulden, dus) waar PvdA-ers anno nu mee hopen pijnlijke keuzes blijvend uit de weg te kunnen gaan. En niet ten onrechte, wellicht, want tegenwoordig is de PvdA min of meer synoniem met de ‘haute finance’.
Concluderend. Gerdi Verbeet is de levende excuustruus van dertig jaar uitverkoop aan het neoliberalisme, en krijgt – misschien juist daarom – alle ruimte over de fouten van zichzelf en haar partij heen te praten, vrijblijvende boodschappen uitzendend over ‘meer onderling begrip’ en ‘laten we elkaar in onze waarde laten’.
Gerdi Verbeet is de zaaddoder van elke talkshow. Als zij er zit, ‘gebeurt er niets’ en kunnen de redactrices weer rustig gaan slapen.
Lees ook: Hans van Willigenburg – NPO biedt podium aan eurofiele EO-podcast ‘Europa draait door’
Lees ook: Hans van Willigenburg – Buitenhof toont hete aardappel van inkrimpende boerenstand
Lees ook: Hans van Willigenburg: ‘Bijna onmogelijk niet cynisch te zijn over de journalistiek’
