Schrijver Arnon Grunberg heeft de interviewafspraak twee keer moeten afzeggen en verontschuldigt zich er bij aanvang beleefd voor. Voor zover mogelijk komt hij zijn afspraken stipt na ('zo ben ik opgevoed'), al was het maar omdat hij voor zijn journalistieke projecten zelf ook mensen interviewt en van hun stiptheid afhankelijk is.

`Sander Schimmelpenninck is intellectueel gezien natuurlijk geen groot licht. Het is een slimme jongen. Maar laten we dat alsjeblieft niet verwarren met het idee dat hij een begenadigd denker zou zijn. Wat hij in zijn columns beweert blijft meestal hangen in vrij simpele vijandbeelden´

Halverwege het interview zal hij Nederland anno nu, ondanks veelvuldige klaagzangen over het tegendeel, nog steeds kwalificeren als een 'high trust samenleving', kortom, een maatschappij die tegen een stootje kan. En door zijn afspraken na te komen, suggereert Grunberg, draagt hij op zijn bescheiden manier een steentje bij aan het in stand houden van die high trust.

In zijn nieuwste boek De vluchteling, de grenswacht en de rijke jood (over de migratie) schrijft Grunberg dat "wie meent dat Nederland kapot is nog nooit in waarlijk kapotte landen is geweest".

`Ook heel slimme mensen kunnen vatbaar zijn voor radicalisering en extreemrechts. Door ze aan te spreken als mensen met laag IQ  kun je jezelf misschien een held wanen en denken dat je aan de goede kant van de geschiedenis staat, maar iets verbeteren zal het vermoedelijk niet´

Enkele vlegeljaren op het Vossius Gymnasium uitgezonderd ("toen scandeerde ik ook 'Weg met Lubbers!'"), is Grunberg, zegt hijzelf, altijd een antirevolutionair geweest.

"Waarschijnlijk heeft het geholpen dat mijn vader in zijn vroeger jaren communist is geweest. Die heeft met eigen ogen gezien hoe leugenachtig dat systeem was. En hoe wreed andersdenkenden door de communisten zijn behandeld. Toen ik opgroeide was elke dag duidelijk dat de Sovjet-Unie geen echt alternatief was voor onze pa