“Lets just see what happens,” vijf korte woorden waarmee Pockets Of Light, de opener van Corollaries, start, waarna direct een stortvloed aan tonen over het bezweten lichaam spoelt. Althans, zo voelt het. Als een zomerse regenbui in de Pyreneeën die onverwachts in grote volle regendruppels als een waterval uit de hemel op het jeugdige lichaam neerslaat.
In hoog tempo volgen de tonen elkaar op, lopen in elkaar over en smelten samen tot een geheel. Het sustain pedaal voortdurend in getrapt gehouden trillen boven- en ondertonen tot in de eeuwigheid door en verweven zich tot een groots klank tapijt van dissonanten en atonale lijnen. Continuous Piano Music is de term die bij deze door Melnyk in de jaren ’70 ontwikkelde spelwijze hoort, en zo klinkt het ook; alsof de piano eeuwig doorgaat.
https://soundcloud.com/experimedia/lubomyr-melnyk-corollaries
Een resonerende vleugel die op Corollaries wordt aangevuld met gitaardrones, ingetogen gezang (alleen in de opener Pockets Of Lights) of een viool, zoals in de laatste compositie Le Miroir d’Amour. Deze toevoegingen van vaak lange doorlopende tonen contrasteren met de staccato aanslagen op het ivoor, waardoor het muzikale avontuur enkel in breedte en ervaring groeit.
Toevoegingen gedaan door Peter Broderick, Nils Frahm en Martyn Heyne van Efterklang, net zoals de snelste pianist van de wereld muzikanten actief op Erased Tapes Record, het huis voor veel van de betere moderne klassieke muziek en experimentele ambient. Een positie in dit veld die nog eens wordt bevestigd met de release van Corollaries van de nu 64 jarige piano-pionier.
Een album waar hij zich naar eigen zeggen wederom vernieuwd, zoals hij dat elke keer doet wanneer hij opnieuw plaats neemt achter de vleugel. Maar vooral een album dat je 65 minuten lang op reis neemt langs je eigen fantasie, beelden van een vertraagd verleden in 3D aanjagend, zwevend op het modulaire spel van Melnyk.
