“I’d write that in a fucking hour. I don’t know what the fuss is about, you know what I mean?” Liam Gallagher, frontman van reboundband Beady Eye en voorheen Oasis, heeft het over Daft Punk’s Get Lucky.
Niet zomaar een quote van de zanger, maar hij is er ook van overtuigd dat One Direction de grootste concurrentie is van Beady Eye. (Over Harry Styles zegt hij: “The music’s shit, but at least he’s having a good time”) Vandaag verschijnt BE, de opvolger van het debuutalbum Different gear, still speeding. Zijn quotes scheppen hoge verwachtingen voor het tweede album. De man die zegt dat hij Daft Punk’s zomerhit in een uurtje had kunnen schrijven, belooft het publiek heel wat met BE.
Het album opent veelbelovend met de single Flick of the Finger, waar een fijne blaassectie het nummer opent. Toch gaat het nummer een beetje slepen op ten duur. Het is de karakteristieke stem van Liam die de boel bij elkaar houdt. Ondanks zijn stem heb je bij de meeste nummers het idee dat je ze al eerder hebt gehoord, zoals ook bij Face in the Crowd en The World’s Not Set In Stone.
Shine A Light en Soul Love zijn nummers die eruit springen. Bij die eerste komt dat door de percussiesectie, de ingenieuze baslijn en het achtergrondkoortje dat het nummer afmaakt. Soul Love is de ideale single: lekker op de radio en vrij meezingbaar. Weinig speciaal, maar goed mee te zingen. Toch wordt het album al snel een beetje saai. Alsof je het al een paar keer eerder hebt gehoord.
En in feite is dat ook wel een beetje zo. Waar Different gear, still speeding bijna dansbaar is, is BE gewoon een herhaling van de Oasisliedjes die je opzet als je eens lekker achterover wil leunen. Geen muziek voor tijdens de roadtrip, dak open, haren in de wind en scheurende, ritmische gitaren. Niets mis mee, maar vernieuwend is het niet. Terwijl ze met hun debuut de indie/britpopkant opgingen, is BE na twee keer luisteren niet meer interessant. Gezapig, bijna. Er zit weinig afwisseling in. En dat terwijl de nummers overwegend lang zijn en het album ook 15 nummers bevat.
Natuurlijk moet er ook nog even – humoristisch weliswaar – naar Noel worden gesneerd. Dat doet hij in het nummer Don’t Brother Me. “There’s a lot of love in there but there’s also a couple of – humorous, I think – digs,” zegt hij tegen de muziekwebsite NME. “There’s nothing malicious in there, ‘cos it’s not in my nature. I wish I could write a malicious one – you’d fucking know about it if I could – but I couldn’t.”
Met de verwachting dat het hele album beter is dan Daft Punk’s Get Lucky, valt het toch een beetje tegen. Leuk om een keertje via Spotify te beluisteren. Maar je kunt net zo goed je oude Oasis-platen weer uit de kast trekken.
Zelf luisteren? Dat kan:
