Bij Schotland is de eerste associatie toch vooral iets met doedelzakken, haggis, whisky en regen, heel veel regen. Spoken word, hiphop, afrobeat en hardsoul passen daar niet direct in het beeld van de oudste bergen in de eeuwig durende hoosbui. Toch is dat precies de mix die het trio Young Fathers uit Edinburgh brengt op Tape Two; broeierige afrobeat hiphop en soul in een traditie van Gil Scott-Heron, Syl Johnson en het Amerikaanse leftfield hiphop label Anticon, waar de band ook onderdak heeft gevonden.
Donkere zwarte muziek – in de breedste zin van het woord – waar eveneens invloeden uit wave, dance en indiepop zijn verwerkt om het pallet zo breed mogelijk te maken. Het maakt de band uit Edinburgh geen makkelijk te vatten band. Pogingen om de band toch in hokje te duwen leiden eigenlijk alleen tot strandende en absurde vergelijkingen, waar bij de industrial hiphop van Dälek, de indiepop van Vampire Weekend en The Antlers, de dreigende experimentele hiphop van Shabazz Palace, maar even goed Burial en Serengeti in de blender kunnen worden geworpen met Animal Collective en Marvin Gaye. Punt is dat uit al die muzikale niches dat wordt gebruikt om tot geheel eigen én uniek geluid te komen.
De tergende naakt gestripte soul in I Heard waar Tape Two indringend mee opent, wordt even indringend opgevolgd door het meer traditioneel hiphop geente Come To Life. Maar gedurende Come To Life sluipen tribale ritmes in de beat wat in het derde nummer Only Child de enige dragende kracht wordt onder lyriek van de drie, waarna het trio de teksten over dreigende tribale industrial werpt in Queen Is Dead (The Smiths, iemand?). Daarna wordt er geflirt met postdubstep in het korte Bones, waar een falsetstem over een beknellend donkere grondtoon zingt om vervolgens geheel de afroindiepop in te vallen in Freefalling. Een nummer dat ook werkelijk de sensatie van een vrije val met zich mee brengt en daarna gestaag opbouwt naar een plots afgebroken rave-beat (kunt u het nog volgen?).
Slechts negen nummers in slechts 24 minuten wordt je door Young Fathers op de tweede ep op een muzikale achtbaan gezet, waarbij elke bocht die de band neemt scherp, rauw en pijnlijk in je oren suist. Urgent is normaliter een woord dat je gebruikt omdat je heel erg moet poepen, maar de Edinburghers klinken hier alsof er iets uit moet. Een brandende mix van alle muziek die de Schotten ooit hebben geconsumeerd eventueel zelfs nog aangevuld met de bagpipes, haggis en whiskey van de geboortegrond. En regen, voor de treurnis, heel veel regen.
