Op Youtube zijn veel fragmenten terug te vinden waarin de leden van de ‘Bling Ring’ aan de pers hun daden verklaren. De Bling Ring, ook wel bekend als de Burglar Bunch, bestond uit een groep welgestelde Amerikaanse jongeren op zoek naar een leven vol roem en dure kleding. De groep brak in bij beroemdheden, roofde hun huizen leeg en stal voor miljoenen aan kleding en accessoires uit huizen van mensen als Paris Hilton, Orlando Bloom en Lindsay Lohan.
Na hun arrestatie kwam de roem vanzelf. Eksters met camera’s, op zoek naar glimmende quotes. Vooral de interviews met 18-jarige Alexis Neiers fascinerend. Neiers vertelt dat ze spijt heeft, dat ze dit als een grote levensles ziet, dat ze graag haar leven wil beteren: “I want to lead a huge charity organization. I want to lead a country, for all I know.” In een ander interview vertelt ze hoe het is om samen met Lindsay Lohan in de gevangenis te zitten.
Tig artikelen zijn geschreven naar aanleiding van de roof, artikelen waarin het narcisme en egoïsme van de Bling Ring beschouwd werd, waarin het extreme materialisme aan de kaak werd gesteld en de diepe obsessie met tv- en filmsterren werd geanalyseerd. Maar bovenal verschenen er artikelen waarin de oppervlakkigheid van de huidige jeugdcultuur werd veroordeeld. Het is verfrissend dat Sofia Coppola niet dat uitgangspunt gebruikt voor haar film.
Met The Bling Ring maakte Coppola juist een bijna documentaire-achtige film die de inbraken van een afstandje observeert. Aan de hand van dit stuk uit Vanity Fair reconstrueerde ze de gebeurtenissen en creëerde ze de personages. Met smaak in beeld gebracht, golvend op muziek van Kanye West en beelden uit de wereld van MTV en roddelzender TMZ, zien we het verhaal van de inbraken, ontdaan van overbodig moralisme of kritiek.
En het is behoorlijk accuraat gedaan. Emma Watson speelt Alexis Neiers en doet dat met verve. Wie de film naast de Youtube-fragmentjes legt, ziet hoe goed Watson het karakter van Neiers benadert. Bekende interviewsituaties worden overtuigend nagespeeld, inclusief letterlijke citaten. En als de groep bij Paris Hilton inbreekt, zien we ook echt het interieur van Hilton’s huis.
Het is erg toe te juichen dat The Bling Ring alles vrij neutraal in beeld brengt, maar het maakt de film nog niet meteen heel boeiend. Het is geen nieuwe subcultuur die wordt geïntroduceerd, we kennen deze wereld al van MTV en van TMZ. En dat Coppola geen moreel oordeel velt, betekent niet dat de kijker dit niet al lang heeft gedaan.
Het is een goed verhaal, het is een treffend portret, maar Coppola had meer moeten doen. Meer dan het verhaal uit Vanity Fair te visualiseren en meer te vertellen dan de Youtube fragmenten al doen. Dat de personages oppervlakkigheid nastreven, wil niet zeggen dat de film dat ook moet doen. Het kijken naar The Bling Ring voelt iets te veel als het kijken naar een episode van MTV’s realityshow The Hills.
