FKA Twigs – Papi Pacify
Koude, duistere, zelfs een beetje angstaanjagende en langzame R’n’B. De soundtrack voor grootstedelijke betonnen eenzaamheid en oncontroleerbaar verlangen naar iets, liefde of pijn, als het maar voelbaar is. Poeh.
Flyte – Words Come Easily
Pure romantiek deze jonge gaten uit London. Ze hebben duidelijk naar Amerikaanse new wave uit de eighties geluisterd, hun songstructuur is een beetje hortend en stotend en altijd funky. Volwassen geluid voor zulke jonge gasten, een teken dat ze snel mainstream en middle of the road zullen zijn. Maar alleen onzekere hipsters die zich daar aan storen.
http://youtu.be/86JK6uyzz1c
Sharkmuffin – Mermaid Sex Slave
Hoppa. Sowieso respect, damesbands. Vrouwen die het jaren achteréén uithouden met elkaar in een verschimmeld kippenhok dat voor oefenruimte moet doorgaan hebben een beetje ballen. De slome, punky, nonchalance van Sharkmuffin is niets nieuws onder de zon, maar wel lekker met de ballen bloot. Tune.
The Clameens – What’s The Difference
Snotneuzen uit het veelgeplaagde Noord-Ierse Derry. Wat is hier niet goed aan, geweldig stemgeluid, bouncy track en lalalala, nou ja, bababababa, reffreintje. Dit is een voorbode van heel veel moois. Onthou, u hoorde ze hier het eerst, The Clameens. Tune!
http://youtu.be/IRSyfJQL73U
Woman’s Hour – Darkest Place
De synth klinkt als de deining van een slome zee, waar je op uitkijkt door een verregend raam in een verlaten kustplaats. Tot dat je haar hoort zingen. En het warm wordt. Tune.
http://youtu.be/UIQcU5PhEWE
Augustines – Cruel City
Veel hipsters zijn ironisch, omdat je je dan altijd achter je lach en idongiveafuk-gezicht kan verbergen. Dodelijk voor alle creativiteit. Waar je wat aan hebt zijn super oprechte, serieuze en eigenwijze gasten die zich niets aantrekken van groepsdruk. De Augustines zijn van die nieuwe oprechten. Dramatische, ernstige track met zeer FM vriendelijk refrein, ga zo door. Meer van deze wereldse ernst!
Blood Orange – Chumakay
Eén van mijn favoriete pop-producers, deze Dev Hynes, aka Blood Orange. Een nieuwe Prince in-de-dop. Check die moves, voel die sex.
Missing Children – The Core
In Australië hebben ze nog respect voor Rock. Geen gedoe met substijltjes en crossovers en grepen in het verleden om als cellofaan over liedjes heen te leggen. Nee joh. Rock, met een R. Ingetogen rock, dat wel. En ook al is het even wennen, op een gegeven moment wil je niet meer dat het ophoud.
Yamantaka – Sonic Titan
Tribal Oer Rock ‘n Roll met allemaal echte mensen in de video. Puntig tot en met en regelmatig vertrekkend naar de uiterste regionen van je speakers, kamers, koptelefoon. En die groove mensen, die groove!
