Waar een associatie allemaal niet toe kan leiden, iets waar ik veel over nagedacht heb de afgelopen week. Nadat ik vorige week over het einde van het leven van Marvin Gaye schreef begon er iets bij mij te dagen. Ik herinnerde me namelijk dat iemand op zijn begrafenis gespeeld had als eerbetoon aan zijn verloren vriend. Automatisch passeerden een aantal andere begrafenissen mijn gedachten en steeds stond die ene persoon daar centraal in, Stevie Wonder. De koning in de begrafenissector.
Natuurlijk moest en zou hij een woordje zeggen (en zingen) op de begrafenis van Gaye. Wonder kende zijn overleden vriend namelijk al vanaf zijn 11de jaar en schreef meerdere songs voor hem. Zo komen You’re The One For Me, Without Your Sweet Lovin’ en Try My True Love allemaal van de hand van Stevie Wonder en als eerbetoon bracht hij Lighting Up The Candles ten gehore tijdens de dienst.
Ook tijdens de herdenkingsdienst van Ray Charles gaf Stevie acte de presence, zo waren ze onder andere op Let The Good Times Roll van Quincy Jones samen te horen. Ook waren ze live regelmatig te horen en dat beide heren blind zijn zal de band alleen maar versterkt hebben. Overigens staat internet bol van de Ray en Stevie grappen waarvan de strekking mij duidelijk lijkt, maar kijk in ieder geval even naar de Stevie versie van I’ve Got A Woman.
Zelf professionele superfreak Rick James was niet veilig voor Stevie Wonder, die de mondharmonica op MR Policeman voor zijn rekening nam. Er gaat trouwens nog wel een mooi verhaal rond over die specifieke track. Zo vertelde James enkele jaren geleden dat hij ongeveer schreeuwend tegen Stevie duidelijk moest maken wat hij precies wilde, maar dat die laatste stoïcijns door bleef spelen op de manier waarvan hij dacht dat het de track ten goede zou komen. Of ze uiteindelijk een middenweg hebben gevonden is nooit duidelijk geworden, maar toen James in 2004 overleed stond Stevie natuurlijk paraat om zijn oude Motown collega de laatste eer te bewijzen.
Wonder had de smaak te pakken want Stevie Ray Vaunghan, James Brown, Luther Vandross, James Cleveland en Etta James konden na hun dood allemaal rekenen op een bezoekje van Stevie die het erg druk heeft gehad de afgelopen jaren. Het lijkt alsof de muziek grootheden in rap tempo overlijden en ondertussen mag het duidelijk zijn dat je niet meetelt als Stevie Wonder geen liedje voor je komt zingen. Zo was hij er natuurlijk bij op de begrafenis van Whitney Houston voor wie hij We Didn’t Know schreef. Tijdens de dienst, die bol stond van vals sentiment door mensen die Houston in de jaren daarvoor hadden laten vallen, sprong Wonder er uit met zijn bijdrage. Hij zong Ribbon In The Sky waarmee hij iedereen stil wist te krijgen.
Ditzelfde flikte hij ook op de begrafenis van Michael Jackson. De twee hebben een lange geschiedenis met elkaar, want zo schreef Wonder onder andere I Can’t Help It en deden ze enkele duetten samen. Waarom er basketballers in het publiek zaten zal ik nooit begrijpen maar na een emotioneel betoog van Wonder kreeg Just Good Friends http://www.youtube.com/watch?v=DlP0SwyUIGU een nieuwe betekenis. Dat de twee hebben toegegeven dat de track een ‘’moetje’’ was en ze beiden niet tevreden over het resultaat waren vergeten we dan maar even.
Stevie Wonder, voor al uw begrafenissen dus. Maar laten we er vooral niet lacherig over doen, want waar velen door de mand vallen lijkt de oprechtheid van Stevie niet in het geding te komen. Het beste voorbeeld hier van is zijn optreden tijdens de dienst van Gerald Levert die in 2006 overleed. Gerald is de zoon van Eddie Levert die weer de lead singer van de O’Jays is, maar bovenal een persoonlijke vriend van Stevie Wonder. Wonder onderbrak zijn tour om een lied voor zijn oude vriend te zingen en om de laatste eer aan zijn zoon te bewijzen. Het resultaat is schitterend. Levert senior zit naast hem en valt bijna van zijn stoel als Wonder de eerste noten van All I Do inzet. Wat volgt is passie, verdriet en liefde in drie minuten. Ik kan alleen maar hopen dat we Stevie Wonder nog vaak in deze hoedanigheid voorbij gaan zien komen, voordat iedereen z’n koffer moet pakken om op zijn dienst te gaan spelen.
DJ D-Rok (Daan Koekelkoren) draait onder andere op Wicked Jazz Sounds, Lovebirds en Zwarte Koffie, schrijft en produceert eigen tracks, maar is ook niet te beroerd om ons te onderwijzen in (zwarte) muziek.
