Soms kan een opmerking mijn kijk op bepaalde dingen totaal veranderen. Zo meldde een van mijn vrienden laatst aardig teleurgesteld te zijn na het lezen van de kop: ‘’Luiten slaat zeldzame albatros’’. Na zo’n kop moet er wel een spectaculair stuk volgen. Maar nadat hij daadwerkelijk het artikel gelezen had, was het duidelijk dat de titel niet aan de verwachtingen kon doen. In plaats van een zeldzame vogel die in elkaar geslagen was, had een Nederlandse golfer het balletje uitermate snel in de hole gekregen. Wat voor golf fans logisch klinkt, kan iets heel anders oproepen bij een niet golfer.
Ditzelfde had ik bij de beruchte Boiler Room sessies, die massaal bekeken worden en reputaties kunnen maken of breken. Doordat ik het altijd interessant vind om te horen wat anderen draaien, spoelde ik regelmatig door sets heen, zonder naar het filmpje te kijken of naar de complete set te luisteren. Steeds even doorspoelen naar de volgende track om soms een overgang mee te pakken.
Overgangen die verrassend vaak mis gaan trouwens tijdens Boiler Room sets. Is het de druk? Latency? We zullen het nooit weten. Totdat ik op Facebook geattendeerd werd op het volgende. Doordat ik verder nooit naar de video keek en vooral aan het luisteren was, miste ik eigenlijk het leukste van de hele set. De mensen die om de dj heen staan.
Het recept van een sessie is simpel. Ergens op een ‘’geheime’’ locatie staat een dj booth die vanuit alle hoeken gefilmd wordt. Vul de ruimte met mensen, start een uitzending op internet, nodig vervolgens een zooi populaire dj’s uit en een Boiler Room is geboren. Zo simpel kan het zijn. Maar dat het niet altijd soepel gaat is laatst door Skream bewezen die nogal beschonken aan het draaien was en 17 minuten eerder dan gepland afgekapt werd. Wat vervolgens weer tot grote ophef leidde bij de Brit die vrolijk verder ging en zo de vader was van de eerste Boiler Room rel. Toch zijn de muziek en de megalomane dj’s die op hun bek gaan niet het sterkste punt van een uitzending, laat dat maar over aan de types die in en om de dj booth staan.
Nadat ik de tip kreeg vooral op het publiek te letten was er geen houden meer aan. Ik kan niet meer genieten van een Boiler Room set zonder het publiek te kunnen bestuderen. Net als in de ‘’sjiekere’’ (lees doelgroep Almere) clubs van Amsterdam, lijkt het alsof men aan een dress code moet doen om binnen te mogen. Op de uitnodiging staat niet ‘’Tenue de Ville’’, maar ‘’Tenue De Negen Straatjes En Alle Andere Leuke Tweedehands Winkels’’.
De vrouwen zijn herkenbaar door de verkleurde hoog opgetrokken broeken, en terwijl de ene Carthartt muts nog hoger opgepoft wordt dan de andere zijn de getatoeëerde snorretjes op hun vingers niet meer te tellen. De mannen blijven echter niet achter, de bloesjes met kekke motiefjes (en opgerolde mouwen) verstoren het beeld, de suprême petjes lijken nooit te verdwijnen en opvallend genoeg staat bijna iedere man met z’n telefoon te kloten.
Ook lijkt het alsof er een gedragscode in de lucht hangt, en laat dit nou net het leukste zijn om naar te kijken. Zo blijft de nabijheid van een camera een bron voor hilarische momenten. Ik kan genieten van de hippe gasten die langzaam maar zeker opschuiven vanuit de zijkant van het beeld. Stapje voor stapje komen ze steeds meer naar het midden toe geschuifeld, terwijl ze zo erg hun best doen om niet in de camera te kijken dat het bijna zielig is.
Vervolgens zien we gespeelde nonchalance ten top. Alsof hij er al dagen lang staat gaat de hand in de broekzak, komt de witte iphone tevoorschijn om vervolgens even in de whatsapp-groep te melden dat hij toch echt wel te zien is op de camera. Dit gaat gepaard met een chagrijnige grijns met hier en daar wat bewegingen die enigszins op dansen zouden moeten lijken. Nadat hij zijn momentje heeft gehad (oef, gelukkig maar twee keer in de camera gekeken deze keer) komt de volgende al weer aan schuifelen. Het lijkt bijna alsof er een lopende band is met een oneindige voorraad mensen die heel hard hun best doen om lekker relaxed te blijven. Ook moet je verplicht kunnen shuffelen om in beeld te komen en is het handig om een vriend bij de hand te hebben, om subtiel even te laten zien dat je echt wel mensen kent die hier ook mogen zijn.
Boiler Room is een prachtig medium. Niet alleen om je bereik als dj te vergroten, maar vooral om mensen en hun rare hipheid te bekijken. En eigenlijk is het nog leuker om naar de sets te kijken met het geluid uit, om nog dichter bij de kern van de awkwardness te komen. Begrijp me niet verkeerd, ik zou graag een Boiler Room set willen doen. Het lijkt me een eer maar wel op een voorwaarde, dat ik mag kiezen wie er achter me komen te staan.
DJ D-Rok (Daan Koekelkoren) draait onder andere op Wicked Jazz Sounds, Lovebirds en Zwarte Koffie, schrijft en produceert eigen tracks, maar is ook niet te beroerd om ons te onderwijzen in (zwarte) muziek.
