“Brice De Ruyver kent het Belgische veiligheidsapparaat als geen ander. Vanaf april 2000 was hij de nationale veiligheidsadviseur van premier Verhofstadt en vanaf 2003 voorzitter van het coördinerend comité voor inlichtingen en veiligheid.
De Ruyver ziet dat België een generatie aan jongeren is kwijtgeraakt. Dat begon in de jaren negentig. ‘Al twintig jaar lang hebben we complete eilanden in de samenleving; no-gozones die zijn afgeschermd van politie en justitie.’ Het zijn de wijken in onder andere het westen en zuiden van Brussel. Daar floreert de illegale economie. Jongeren leven van drugs- en wapenhandel. Ze hebben geen opleiding, geen zicht op een baan. ‘We hebben vrijhavens in onze rechtsstaat laten ontstaan. Ontoelaatbaar.’
De oorzaak: ‘Politie en justitie werden tot 1995 verwaarloosd, politiek en budgettair. Er is altijd veel geld gegaan naar de uitbouw van de welvaartsstaat, te weinig naar de bescherming ervan.’ Meer dan 5.000 politieambtenaren kent Brussel, nu verdeeld over zes politiezones. De capaciteit wordt niet goed benut volgens De Ruyver. Politie zit vooral ‘in de dure wijken’. ‘Er is meer nodig in west en zuid.’
Er gaat meer fout in de Belgische terrorismebestrijding. Het rekruteren van mensen uit de doelgroepen, uit de directe omgeving van geradicaliseerde jongeren, lukt niet. ‘Hoe kan je moslims in bepaalde wijken onderzoeken als je niet eens in staat bent de informatie die tussen de straatstenen ligt op te rapen?’, vraagt Lahlali zich af. ‘Men is afhankelijk van tipgevers, personen die geld nodig hebben. De Marokkaanse veiligheidsdienst weet meer uit Molenbeek dan de Belgische.'”
Uitgebreide Volkskrant-analyse over Het Verdriet van België: de (steeds maar weer) totaalfalende inlichtingen- en veiligheidsdiensten van België. Een bijna onvoorstelbaar verhaal.
