Het gaat dan toch gebeuren. Het heeft voor mijn gevoel nog lang geduurd, maar niemand kan er nu nog omheen. De plaat die je wist dat zou komen is eindelijk hier. De ‘nieuwe’ cd van Michael Jackson ligt op 13 mei in de winkel. Behalve een kleine teaser in een reclame van Sony is er nog niet veel informatie bekend over het nieuwe album. Wat we echter weten is dat Timbaland het grootste deel van de productie voor rekening neemt, en dat MJ aangevuld zal worden door de enkele gastartiesten. Iets dat overigens nooit een succesvolle combinatie is gebleken. Het album Michael, dat na zijn dood uitkwam, is hopeloos geflopt. Om nog maar te zwijgen over de kwaliteit van de gastbijdrages. De bonuscd’s Thriller en Bad die ter ere van de 25ste verjaardag zijn uitgebracht, zijn ook om te huilen.
Dan heb ik het niet over de interviews met Quincy Jones of de demoversies van zijn grootste hits, maar puur over het feit dat gasten als Akon en Fergie een plek naast Jackson kregen. Iets dat ik tot op de dag van vandaag nog steeds bijna niet kan begrijpen, twee artiesten die niet eens in de schaduw van Jackson zouden mogen staan pronken op enkele van de beste tracks van MJ die ook nog eens opgepoetst werden. Iets dat Quincy Jones tot grote woede dreef, maar zoals vaker in de muziekindustrie stond hij machteloos aan de kant. Kunnen we het album dan meteen maar afschrijven? Nee, niet voordat we eerst wat dieper op de materie zijn ingegaan.
Toen de aankondiging naar buiten kwam, ging er maar een ding door mijn gedachten. Dit kan alleen maar fout gaan. Enig onderzoek leert mij immers dat de songs die op het album verschijnen demo’s zijn die oorspronkelijk voor Invincible geschreven zijn. Demo’s die uiteindelijk nooit het album gehaald hebben. Ik ben al eerder op Invincible ingegaan en als we nu de afgekeurde liedjes van een middelmatige plaat gaan horen zie ik de bui al hangen. Dit zou wel eens de volgende stap kunnen zijn waarmee de legende van Michael Jackson langzaam om zeep wordt geholpen. Tenslotte hebben enkele gerespecteerde Engelse muziekrecensenten de plaat al mogen horen in het grootste geheim, en de verschillende meningen waren niet erg positief.
De manier waarop deze plaat tot stand is gekomen is ook twijfelachtig. Sony maakt samen met Eriksson telefoons. Er werd een nieuw model gelanceerd en aangezien Epic de rechten van Jackson heeft, was het een fluitje van een cent om MJ op welke manier dan ook te gebruiken voor de reclames rondom de nieuwe telefoon. Epic valt tenslotte onder Sony die zo slim waren om naast de nieuwe telefoon nog een nieuw product te lanceren: een nieuwe cd van Jackson. L.A Reid (directeur van Epic) kreeg de multitracks in handen gedrukt waarmee hij vervolgens is gaan shoppen bij verschillende producers. En daarmee komen we ook meteen bij het enige punt dat mij nog wel hoop geeft in een goede afloop, want Reid kwam uit bij Timbaland. Niet alleen is Timbaland een hit maker en super producer, maar hij weet zijn stijl continu aan te passen aan de artiest waarmee hij werkt. Iets dat weinigen echt kunnen.
Bovendien is Timbaland altijd erg sterk geweest in een ding: de juist mensen om zich heen verzamelen. Zo nemen Rodney Jerkins en John McClain een track voor hun rekening, en zijn er features van onder andere D’Angelo en Questlove. Dat is in ieder geval een opluchting, geen Akon maar D’Angelo. Een wereld van verschil en auto-tune. Wat echter wel een risico is, is dat Timbaland de tracks te modern gaat maken. Wat ik daarmee bedoel is dat de kans er in zit dat er een plaat verschijnt die relevant is aan wat er nu in de popmuziek aan het gebeuren is. Maar niet tijdloos genoeg is om over een paar jaar nog boeiend te zijn. Deze kans wordt eigenlijk alleen maar groter doordat er een reële kans is dat de liedjes gewoon niet goed genoeg zijn, omdat ze al een keer voor een album zijn afgewezen.
Ook is er het gevaar dat Jackson niet voluit gezongen heeft op de demo’s, iets dat gebruikelijk is, waardoor we hem misschien niet in zijn beste vorm gaan horen. Tel daarbij ook nog het aspect op dat er wel een hele sterke geur van geld om de plaat heen zit, waardoor het duidelijk mag zijn dat deze onderneming een dubbeltje op zijn kant is. Of ze leveren een knap stukje werk af waardoor MJ weer iets van zijn glans terug krijgt, of we zijn getuige van de tweede ondergang van iemand die ooit te boek stond als de King Of Pop. Ik vrees voor het tweede, maar ik hoop dat ik het fout heb en op 13 mei weggeblazen word door een verse Jackson plaat.
DJ D-Rok (Daan Koekelkoren) draait onder andere op Wicked Jazz Sounds, Lovebirds en Zwarte Koffie, schrijft en produceert eigen tracks, maar is ook niet te beroerd om ons te onderwijzen in (zwarte) muziek.
